Wijsheid

De Ware Tijd

columnist: Iwan Brave  29/10/2011

“Wie denkt dat wijsheid duur is, weet niet hoe duur domheid kost”, besloot president Bouterse wijsgerig en natrappend zijn persconferentie naar aanleiding van de ‘mislukte grondenrechtenconferentie’ te Colakreek. Op de eerste dag had Bouterse al benadrukt dat “het Surinaams gebied ondeelbaar is”. Ook al zo’n opmerkelijke wijsheid voor iemand die persoonlijk verantwoordelijk is voor de morele tweedeling van ons land en die als geen ander onverminderd de koloniale tactiek van verdeel-en-heers toepast. Al daags na het mislukken van de grondenrechtenconferentie kwamen bovenlandse inheemsen zogenaamd spontaan hun ‘verontschuldigingen’ aan hem aanbieden. Doet me denken aan de Tucajana’s die Bouterse toentertijd als dictator liet opdraven tijdens de Binnenlandse Oorlog. Een delegatie onder leiding van ene Orlando Sabajo, wil ons namens “alle bovenlandse inheemsen” doen geloven dat door ‘onwetendheid’ en ‘taalbarrière’ de gezamenlijke eis van inheemsen en marrons is mede-ondertekend. Aldus een persbericht en foto van het kabinet van de president. Het idee erachter is vast: ‘ze denken toch dat (wij) indianen dom zijn, dus slikken ze ook wel deze uitleg.’ Nou, ik niet hoor. Het getuigt wel van domheid dat je je zo opzichtig laat spannen voor het ezelskarretje van Bouterse, die openlijk voor schut is gegaan. Met hun gezamenlijke voorgelezen eis hebben de inheemsen en marrons symbolisch hun konten naar hem gekeerd en hun broeken laten zakken: you can kiss this! Bouterse wist van schrik niet waar te beginnen en blies terstond de boel af. Kort daarvoor zag hij het nog helemaal voor zich: ik, de eerste president, die kleine indiaan Hiawatha, die het heeft gebracht tot een gezamenlijk akkoord. Hij wilde ter eigener glorie en roem, over de ruggen van minderbedeelden en verdrukten, weer eens ‘geschiedenis schrijven’. Tot nu lukt deze president niets. Dus die grondenrechtenconferentie moest zijn eerste triomf gaan worden. En we zouden het hebben geweten met zijn allen. Cliff Limburg stond al klaar met zijn geile propagandistische spuimachine om ons ermee via Info Act te overgieten. Maar die ‘kleine indiaanse jongen’ heeft door minachting zijn eigen in stam-verband-levende mensen onderschat, terwijl er echt niets gaat boven indiaanse wijsheid. (“Only after the last tree has been cut down, Only after the last river has been poisoned, Only after the last fish has been caught, Only then will you find that money cannot be eaten.”) Ze bleken toch niet zo dom en tackelden Bouterse op het moment dat hij dacht te kunnen scoren. Sinds Cyrill Daal niet meer getoond. In plaats van een staande ovatie, krijgen onze inheemsen en marrons tot mijn verbazing de gehele geletterde natie over zich heen vanwege hun ‘absurde eisen’. Ach, natuurlijk weten ze dat grondenrechten geen ‘eigendomsdomsrechten’ zijn. Maar als je je niet een showakkoord wil laten opdringen, dan leg je gewoon een absurde eis op tafel. Prachtig: niet ‘erop of eronder’ maar “alles erop én eronder”! Zoals die topvoetbalclub die zijn sterspeler niet kwijt wil en honderd miljoen euro vraagt als er wordt aangeklopt voor hem. Deze ‘absurde eis’ als een duidelijk signaal van: genoeg geluld, we willen concrete daden zien. Wie dat niet inziet, die is pas dom. Je kan het pinabladerendak op met je “Surinaamse oplossing”. De internationale verdragen zijn duidelijk en ook het Samaaka-vonnis, gewoon uitvoeren! Altijd maar dat goedkoop inspelen op het nationaal sentiment. Maar ondertussen hebben onze binnenlandse broeders en zusters het al decennia voor het nakijken. Terwijl onze mooipratende president een van die grootgraaiers is. Ze hadden hem mooi door. Nu wil onsportieve Bouterse quasi-wijsgerig de inheemsen en marrons voorspiegelen met: “Wie denkt dat wijsheid duur is, weet niet hoe duur domheid kost.” Maar het was vooral bittere zelfreflectie. Derhalve heeft Suriname gewonnen en is er juist sprake van een succesvolle grondenrechtenconferentie. Hoe dan ook, met deze wijsheid in gedachte zoek ik, als gewaarschuwd man, het ritme van de maandbladjournalistiek op. Dit was mijn laatste Resumé.-.