Freitag, 5. April 2013

Eén jaar Amnestie splijtzwam

Starnieuws
04 Apr, 18:00
2345c16a7078a4df9a3d7cf58ac5a6ed.jpg
(Aangeboden: Dieven in de nacht)

In de laatste week van maart 2012 werd de Surinaamse samenleving ernstig opgeschrikt door het bericht dat bij de Nationale Assemblee een initiatiefwet was ingediend tot het verlenen van amnestie aan de plegers van de brute moorden op 8 december 1982 in het Fort Zeelandia.
Verschillende van de Assembleeleden die de initiatiefwet indienden, hadden gedurende vele jaren de 8 december moorden afgedaan als een zaak die bij de rechter ligt. Als dieven in de nacht hebben deze Assembleeleden echter in het geniep gewerkt aan een amnestiewet om de daders straffeloos te stellen. Met ongekende ijver is de Amnestiewet 2012 door het parlement gedrukt en is daarbij hoog van de toorn geblazen dat amnestie voor de 8 december moordenaars noodzakelijk was voor verzoening in en de ontwikkeling van Suriname.
Nu een jaar na de goedkeuring en uiterst dubieuze wijze van bekrachtiging van de Amnestiewet 2012 op 5 april 2012 door de Vice-President, blijkt deze wet juist een etterende splijtzwam te zijn die de Suriname gemeenschap in vele opzichten ernstig verdeeld houdt.

Sociale splijtzwam 
Reeds in de eerste dagen na de aanname werden de ruim 5000 deelnemers aan een stille protestmars tegen die wet, door de hoofdverdachte die tevens President is, uitgemaakt voor landverraders. Daarmee heeft de hoofdverdachte en President, persoonlijk het startsein gegeven voor een intimidatie campagne tegen een ieder die voorstander is van voorzetting van het 8 december strafproces.
Organisatoren van de protestmars zijn geïntimideerd en bedreigd en vele burgers voelen zich niet vrij zich te uiten. Immers wie zich uitlaat tegen de Amnestiewet 2012 kan represailles verwachten.

In vrijwel alle sociale kringen, van recreatie verenigingen tot social clubs, maar ook binnen de vakbeweging en het bedrijfsleven, heerst er net als in de jaren na de moorden een spreekangst. Maar ook in familie- of vriendenkringen wordt het als onwenselijk ervaren het onderwerp amnestie aan te snijden.
Kortom het sociaal en maatschappelijk leven is uit haar harmonie en velen zijn op hun hoede voor rancune uit de hoek van de 8 december moordenaars en hun handlangers.

Politieke splijtzwam 
De Amnestiewet 2012 is ook zonder meer een politieke splijtzwam. Reeds bij de aanname bleek dat slechts 28 van de 36 leden van de coalitie vóór de wet hebben gestemd. Dit heeft geresulteerd in het buiten de coalitie plaatsen van de BEP en Nieuw Suriname en het NDP parlementslid dat zich van stemming onthield werd in de ban geplaatst.
De Nieuw Front oppositie en ook DOE hebben zich fel tegen de Amnestiewet 2012 gekeerd en sinds de aanname loopt er een dikke scheidslijn van pro en contra amnestie door de Nationale Assemblee. Zeer regelmatig vinden er botsingen plaats als het woord amnestie weer valt en de parlementsvoorzitter doet er alles aan om de amnestiewet tot gepasseerd station en daarom tot verboden onderwerp te verklaren.
De Amnestiewet 2012 heeft een nieuwe politieke scheidslijn tussen coalitie en oppositie getrokken en de coalitie politiek verzwakt.

Belangrijke exponenten uit de vakbeweging en het bedrijfsleven, maar ook verschillende oppositie partijen, hebben in hun nieuwjaarsboodschap 2013 aangegeven dat de Amnestiewet juist een obstakel is voor de verdere harmonische ontwikkeling van Suriname en daarom alsnog van tafel moet.

Juridische splijtzwam
De Amnestiewet 2012 is echter ook vooral een juridische splijtzwam. Dit is vooral het gevolg van de onbegrijpelijke wijze waarop de Krijgsraad met de Amnestiewet 2012 is omgegaan. Op de eerste plaats moet het m.i. als een ernstige misslag worden beschouwd dat de Krijgsraad die belast is met het 8 december strafproces, die wet ambtshalve in het proces heeft gebracht. Immers door een kapitale blunder van de Nationale Assemblee behoren de 8 december verdachten niet tot het normadressaat van die wet. Die wet verleent woordelijk geen amnestie aan die verdachten en het is dan ook zeer te betreuren dat de Krijgsraad en het Openbaar Ministerie dat nog steeds niet doorzien. Daarmee dreigen de Krijgsraad en de Auditeur-Militair op de stoel van de wetgever te gaan zitten omdat beide instanties die wet van toepassing achten op personen die de wetgever in die wet juist niet heeft vermeld.

Een m.i. tweede ernstige misslag van de Krijgsraad is zijn conclusie dat de Amnestiewet 2012 niet in strijd is met het Inter-Amerikaans Verdrag voor de Rechten van de Mens. Gezaghebbende deskundigen op het gebied van het Internationaal recht, waaronder Geatano Best en Hugo Fernandes Mendes, hebben echter ondubbelzinnig aangegeven dat de Krijgsraad in dat opzicht de plank volledig misslaat.
De nabestaanden hebben dan ook in augustus 2012 zich tot de Krijgsraad gericht met een verzoek toegelaten te worden tot het strafproces, juist omdat voormeld verdrag hun daartoe het recht geeft.

Een m.i. derde misslag van de Krijgsraad is dat hij de nabestaanden heeft meegedeeld dat hun verzoek niet behandeld kan worden omdat het “8 december strafproces” geschorst is. Dit is pertinent onjuist omdat in zijn vonnis van 11 mei 2012 de Krijgsraad slechts “de vervolging” schorst.
De Krijgsraad heeft immers na die schorsing meerdere terechtzittingen in deze strafzaak gehouden, laatstelijk nog voor de behandeling van een verzoek van drie verdachten om het strafproces onmiddellijk te staken. Alhoewel dat verzoek is afgewezen bewijst de Krijgsraad daarmee dat het “strafproces” dus niet geschorst is en reist de vraag waarom dat wel aan de nabestaanden op hun verzoekschrift is meegedeeld. Werkt de Krijgsraad met twee maten of is hij het juridisch spoor bijster?

Hoger Beroep 
Zeer opvallend is dat ten minste twee verdachten in het strafproces hebben aangegeven geen behoefte te hebben aan amnestie en dat zij wensen dat het strafproces gewoon wordt voortgezet. Eén van die verdachten heeft daarom bij het Hof van Justitie hoger beroep aangetekend tegen de schorsing van de vervolging door de Krijgsraad. Daarmee wordt nu reeds het Hof van Justitie bij de beoordeling van de Amnestiewet 2012 betrokken en het is zeer te hopen dat het Hof van Justitie de misslagen van de Krijgsraad recht zet.

Constitutionele tijdbom 
Zowel het Openbaar Ministerie als de Krijgsraad hebben overigens wel aangegeven dat de Amnestiewet 2012 alles heeft van inmenging is in een strafproces, welke “inmenging” in artikel 131 lid 3 van de Grondwet uitdrukkelijk wordt verboden.

Daarmee is echter het zoveelste nieuw juridisch probleem ontstaan omdat de Krijgsraad zich onbevoegd verklaard heeft daarover een oordeel te geven en kennelijk wacht op de operationalisering van het Constitutioneel Hof, welk slechts een administratief orgaan is.
Het heeft er alles van dat de regering daarom met grote spoed een wetsvoorstel voor de instelling van het Constitutioneel Hof naar de Staatsraad heeft gestuurd voor advies.
Men mag dan ook verwachten dat dit wetsvoorstel spoedig aan De Nationale Assemblee zal worden voorgelegd.

Maar dan hebben we zeker de juridische poppen aan het dansen omdat het voorstel een regelrechte aantasting van de onafhankelijkheid van de Surinaamse rechterlijke macht inhoudt. In het voorstel wordt namelijk de toetsingsbevoegdheid van de rechterlijke macht als geregeld in artikel 106 en 137 van de Grondwet ernstig beperkt, door bij die rechterlijke toetsing ook een rol aan het Constitutioneel Hof toe te bedelen.
Het Constitutioneel Hof, dat slechts een administratief orgaan is, gaat zich dus zelf inmengen in de rechtspraak in Suriname, hetgeen in artikel 131 lid 3 van de Grondwet nu juist uitdrukkelijk is verboden.
De staatsrechtelijke puinhoop kan wat mij betreft niet groter en daarmee wordt een tijdbom onder de rechtstaat Suriname geplaatst.

De Amnestiewet 2012 heeft dan ook voor geen enkele verzoening gezorgd en noch minder voor ontwikkeling. Integendeel is het een splijtzwam die alsmaar doorgroeit in alle geledingen van het sociaal, politieke en juridisch leven in Suriname.
Als men bedenkt dat dit uiteindelijk allemaal bedoeld is om de 8 december moordverdachten hun berechting te doen ontlopen, dan is de conclusie gerechtvaardigd dat de initiatiefnemers tot de Amnestiewet 2012, alleen in het belang van moordverdachten, de rechtstaat Suriname richting rand van de afgrond hebben gebracht.

Hugo Essed
Paramaribo 4 april 2013

Ingezonden: Corruptie en criminaliteit rijzen de pan uit

Starnieuws
05 Apr, 10:35
915da68cfa86a50899484ca4ee64d703.jpg
President Bouterse beloofde bij zijn aantreden een ‘kruistocht’ tegen de corruptie, echter is deze juist bevorderd door het uitblijven van de anti-corruptiewet. Meermalen heeft Bouterse gezegd dat de bestrijding van de corruptie topprioriteit geniet van deze regering. Helaas zijn de beloftes enkel woorden zonder daden gebleven.

De corruptie en de criminaliteit rijzen in het hedendaagse Suriname de pan uit. Het is geen nieuws dat Suriname een land bomvol corruptie is. Suriname is nu in een wild west van graaien beland. Men heeft vrij spel om te kunnen graaien.
Sedert Edward Belfort aangetreden is als minister van Justitie en Politie lopen de corruptie en de criminaliteit langzaam maar zeker de spuigaten uit. Het lijkt erop dat de indiening en behandeling van de anti-corruptiewet bewust wordt tegengehouden door een bepaalde coalitiepartij.

In plaats van dat president Bouterse de corruptie en de criminaliteit aanpakt, laat hij zich liever omarmen door partijloyalisten van wie sommigen met een strafblad rondlopen. Een treffend voorbeeld is, Errol Alibux, die onlangs werd benoemd tot niet-residerend ambassadeur van Turkije terwijl hij veroordeeld was wegens corruptie.

Het Surinaamse Hof veroordeelde hem in 2003 tot een jaar gevangenisstraf wegens valsheid in geschrifte en oplichting van de staat. Volgens de heer Carl Breeveld denkt men: "Zo snel mogelijk graaien en dan zien we nog wel of er een anti-corruptiebeleid moet komen. Hij zei heel treffend: “don't see, don't know, don’t tell”.

Carl Breeveld vindt het niet verwonderlijk dat het ene schandaal na het andere de regering achtervolgt. Hij had de naam van Errol Alibux genoemd in een grondkwestie die stof deed waaien. Errol Alibux was furieus over deze zaak. Errol Alibux schreef in een artikel, dat veroordelen is alleen voorbehouden aan de onpartijdige rechter en uiteindelijk aan God.

Errol Alibux werd in 2003 veroordeeld door een onpartijdige rechter wegens corruptie, maar was daarmee niet eens. Tegenwoordig ziet hij de splinter in andermans oog wel maar niet de balk in zijn eigen oog. Derhalve moet hij liever zijn mond dicht houden of minder praten. Bovendien is hij nog verdachte in het 8 decembermoordenproces.
Het is een lachertje wanneer hij zegt: “met toewijding en in liefde overgeven aan land en volk, voor het bereiken van welvaart en van een redelijk bestaan voor iedereen en van een rechtvaardig Suriname”. Echter spreekt de veroordeling van Errol Alibux boekdelen over zijn toewijding en liefde voor land en volk.
Een kleine elite groep verrijkt zich middels corruptie terwijl een groot deel van de bevolking veelal onder het bestaansminimum leeft. De elite heeft zowel op economisch als op politiek gebied de touwtjes in handen en daar maken ze er flink misbruik van. Het 'Mahender Gopie' schandaal is een treffend voorbeeld ervan. Niet te vergeten het Sew A Tjon schandaal.

De betaling van 170.000 SRD overuur vergoeding aan Henry Seedorf riekt ook naar corruptie. Bij Staatsbesluit van 31 mei 1976 is duidelijk vastgelegd welke categorie ambtenaren en landsdienaren in aanmerking komt voor overuur vergoeding. Beleidsadviseurs horen er niet bij. Henry Seedorf werkt als beleidsadviseur op het ministerie van Justitie en Politie.
Naast de corruptie neemt de criminaliteit ook schrikbarende vormen aan. Je hoeft de radio en tv maar aan te zetten en de krant op te slaan om te kunnen constateren. Bijna elke dag wordt er een roofoverval gepleegd. Ook de moorden en brute verkrachtingen blijven niet uit.

Alle mooie praatjes van regeringsautoriteiten en politiefunctionarissen dat de zware criminaliteit dalende is, ten spijt. Een punt van zorg blijft de aangiftebereidheid. Veel criminaliteit blijft verborgen. Dat komt doordat burgers een groot deel van de delicten niet melden bij opsporingsinstanties.
De belangrijkste reden van slachtoffers om geen aangifte te doen is dat 'het toch niets helpt'. Ze hebben geen vertrouwen meer in de politie. Eind van het jaar gaat de minister van Juspol schermen met statistieken, dat de criminaliteit dalende is. De Juspol minister gaat niet vertellen dat meer dan 35% van de slechtoffers geen aangifte doen.

De voormalige minister van Juspol, de heer Santokhi, had een voortreffelijk beleid ontwikkeld op het gebied van de veiligheid en criminaliteit. Zijn periode als minister werd gekenmerkt door een harde aanpak van de criminaliteit, in het bijzonder de drugshandel, en een strak, no-nonsense beleid op het gebied van naleving van wet en recht.
Zijn beleid zorgde ervoor dat Suriname geschrapt werd van de Amerikaanse lijst van doorvoerlanden van drugs. Ook verwierf Suriname, onder zijn bestuur, de positie van het veiligste land van Zuid-Amerika.
Het huidige beleid van Edward Belfort heeft ervoor gezorgd dat Suriname weer is aangemerkt als drugs doorvoerland door Amerika. Dat blijkt uit een jaarlijks rapport (International Narcotics Control 2013 Strategy Report) dat de wereldwijde drugshandel in kaart moet brengen.

Volgens het rapport zou er bewijs zijn van drugsgerelateerde corruptie tot op het hoogste niveau, moedwillige belemmering van Justitie en Politie bij onderzoek naar drugszaken en gebrekkige wetgeving. Het rapport wijst ook op de drugsveroordelingen van president Desi Bouterse en van Ronnie Brunswijk.
Dat er bewijs is dat hoge overheidsfunctionarissen zich schuldig maken aan drugsgerelateerde corruptie is zeer ernstig. Elke gouddelver in het binnenland weet wie allemaal in de drugshandel zit. Suriname moet geen struisvogelpolitiek voeren maar de drugscriminaliteit serieus en structureel aanpakken.
Zolang het huidige beleid van het ministerie van Juspol onveranderd blijft, zal de criminaliteit hoog blijven. Als Edward Belfort geen beleid kan maken, moet hij het beleid van gewezen minister van Juspol, Santokhi, overnemen en voortzetten, het succes zal niet uitblijven.

Naipal.A.I

Educatieve tocht voor leerlingen Domburg en Boto Pasi

GFC Nieuws

Friday 5 April
Groepsfoto met de minister en directeur
PARAMARIBO- Zesde klas leerlingen van OS Domburg in Wanica en de EBG-school Boto Pasi uit het district Sipaliwini hebben vandaag een bezoek gebracht aan onderwijsminister Shirley Sitaldin en directeur van Grace Malm-Lackin. Het bezoek is onderdeel van het Scholierenuitwisselingsprogramma, dat wordt gefinancierd door Stichting ARA uit Friesland (Nederland).
Het is het dertiende jaar dat dit project wordt uitgevoerd. Leerlingen uit verschillende districten worden hierdoor in de gelegenheid gesteld om hun ervaring met elkaar te delen. Een onderdeel van het uitwisselingsprogramma is een educatieve tocht. De kinderen doen volgens onderwijsminister Sitaldin op die manier onder meer kennis op van de verschillende bedrijven, instanties en processen.
Het ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling ondersteunt daarom dit project. Coördinator van het uitwisselingsprogramma Estelda Phoelli-Seedo vroeg de bewindsvrouw om naar mogelijkheden te zoeken opdat het project wordt voortgezet. Het is de laatste keer dat Stichting ARA inkomt met financiën. Minister Sitaldin zegde alle medewerking toe.
Zowel de minister als de directeur riep de leerlingen op om hun uiterste best te doen op school. Het is van belang dat goede resultaten worden neergezet, spraken ze. In een van de liederen van de leerlingen werd bezongen hoe belangrijk het is om een diploma op zak te hebben. “Je kan de hele wereld rond reizen, maar zonder een diploma ben je nergens”, zongen de leerlingen. De educatieve tocht van vandaag bestond verder uit een bezoek aan het ministerie van Handel en Industrie en de Paramaribo Zoo. Morgen wordt het programma afgesloten.

Dienstag, 2. April 2013

Ex-minister Misiedjan adviseert over grondenrechten

DWTonline.com


02/04/2013 08:11 - Naomi Hoever
Oud minister van Justitie en Politie Martin Misiedjan.
Oud minister van Justitie en Politie Martin Misiedjan. Foto: Korps Politie Suriname  
PARAMARIBO - Ex-minister van Justitie en Politie, Martin Misiedjan, adviseert president Bouterse op gezette tijden over het vraagstuk van de grondenrechten. Hij is echter niet in dienst van het Kabinet, zo geeft hij aan. Op de vraag of hij betaald krijgt voor zijn adviezen wil Misiedjan geen antwoord geven.
Hoewel hij zijn zienswijze deelt op het kabinet van de president wil Misiedjan het woord adviseur nog niet in de mond nemen. "Ik ben geen adviseur, maar laat mijn licht schijnen op grond van mijn expertise en kennis op het gebied van mensenrechten. Ik help nadenken over dit vraagstuk."
De jurist geeft aan intensief betrokken te zijn geweest toen de Samaaca-case aanhangig werd gemaakt tegen de staat Suriname bij het Inter-Amerikaans Hof voor rechten van de mens. Ook was hij betrokken bij de Moiwana-klacht.
De ex-bewindsman omschrijft zijn adviezen als het bespreken van een vraagstuk met iemand die weet van zaken heeft. Hij vindt dat hij als jurist gespecialiseerd in mensenrechten de aangewezen persoon is.
Misiedjan zegt dat hij sinds hij minister is meedoet met dit soort besprekingen. ''Misschien word ik voorgoed aangetrokken als adviseur. De komende dagen zullen uitwijzen wat het wordt", spreekt hij zich voorzichtig uit.