Stabroek News - Guyana
(de Ware Tijd) PARAMARIBO – The European Union (EU) is closely monitoring developments in Suriname involving the upcoming amendment to the 1989 Amnesty Act, and will issue a joint statement on its official position once the amendment has been approved, Dutch Foreign Affairs minister Uri Rosenthal said after the cabinet meeting Friday.
The minister wants to await Parliament’s vote first, as he believes it would be counterproductive to react now. Due to the historic ties with Paramaribo, Rosenthal believes due caution is warranted. A statement is being drafted behind closed doors in case the Act is passed. “We’re considering at EU level whether we can make a statement about Suriname”, the minister says.
Meanwhile, France, at the government’s daily press conference in Paris, has already stated it supports independent judiciary in Suriname. The French Embassy in Paramaribo informed local media that during the briefing, a journalist asked a question about the amnesty issue. “We have been informed that a proposal has been introduced by some members of Suriname’s Parliament to grant amnesty to the suspects of the murders of 15 political opponents on 8 December 1982 while a trial is still ongoing. France wishes to remind that it attaches great importance to the principle of an independent judiciary. In any case, we believe that it is important to determine who is responsible”, Foreign Affairs spokesman Bernard Valero stated. Earlier, the US Ambassador in Paramaribo, John Nay, had already passed on Washington’s concerns about the planned amendment. Nay had even met with Foreign Affairs Minister Winston Lackin to discuss this. The United States of America have an “uneasy” feeling about this matter, he told de Ware Tijd.
Samstag, 31. März 2012
Martosatiman orienteert zich in Brownsberg Natuurreservaat :: Suriname :: Informationen und Bilder
:: Suriname :: Informationen und Bilder
PARAMARIBO - Er komt steeds meer informatie naar boven over de omvang van de vermeende fraude en mismanagement bij de Stichting Natuurbehoud Suriname (Stinasu).Het blijkt dat er de afgelopen jaren vrijwel niets is gedaan aan behoud en upgrading van ecotoerisme in het Brownsberg Natuurreservaat. Niet alleen is het gebied veranderd in een lucratieve illegale goudmijn, ook staan de toerismefaciliteiten, waar het gebied aanvankelijk voor bestemd is, er verwaarloosd bij.
Minister Simon Martosatiman van Ruimtelijke Ordening Grond en Bosbeheer (RGB) trekt vandaag zelf het gebied in om zich te vergewissen van de situatie die hem is gerapporteerd. De lodges zijn sterk verwaarloosd´, zegt de bewindsman aan de krant. Het Wereld Natuur Fonds (WWF), dat de afgelopen jaren miljoenen heeft gepompt in het behoud en de ontwikkeling van het Brownsberg Natuurreservaat, heeft alle vertrouwen opgezegd in Stinasu-directeur Frans Kasantaroeno, die momenteel is geschorst. Het WWF heeft aangegeven dat het de geldkraan dichthoudt, zolang er geen nieuwe leiding komt bij Stinasu. Er wordt rechtstreeks gedeald met Martosatiman, die nog het vertrouwen geniet van het WWF.
Ik ga ook naar het gebied toe waar de goudactiviteiten hebben plaatsgevonden´, zegt de bewindsman aan de krant. Hij zegt de indruk te hebben dat er sprake is van een onherstelbare vertrouwenscrisis tussen het WWF en de huidige directie van Stinasu. Daar kan hij begrip voor opbrengen, gezien de fondsen die beschikbaar zijn gesteld om het Brownsberggebied te ontwikkelen tot een ecotoeristische attractie. De bedoeling is om alles zo goed mogelijk te herstellen, na de schade die is aangericht door de illegale goudexploitatie en de staat waarin de faciliteiten zich bevinden in kaart zijn gebracht. Momenteel wordt ook een onderzoek voorbereid door het Openbaar Ministerie, omdat er sterke aanwijzingen zijn dat er is geknoeid met de financiële administratie. Kasantaroeno is door de Commissie Ordening Goudsector (OGS) en de illegale goudzoekers aangewezen als de persoon die toestemming heeft gegeven voor de illegale activiteiten. De beschuldigingen zijn niet ontkend.
Anmerkung:
It´s strange that the goldmining activities were not detected earlier. The Brownsberg nature reserve is the oldest and most frequented national park in Suriname. It´s easy to go there. WWF seems to sponsor the park for years without any control of the money.
PARAMARIBO - Er komt steeds meer informatie naar boven over de omvang van de vermeende fraude en mismanagement bij de Stichting Natuurbehoud Suriname (Stinasu).Het blijkt dat er de afgelopen jaren vrijwel niets is gedaan aan behoud en upgrading van ecotoerisme in het Brownsberg Natuurreservaat. Niet alleen is het gebied veranderd in een lucratieve illegale goudmijn, ook staan de toerismefaciliteiten, waar het gebied aanvankelijk voor bestemd is, er verwaarloosd bij.
Minister Simon Martosatiman van Ruimtelijke Ordening Grond en Bosbeheer (RGB) trekt vandaag zelf het gebied in om zich te vergewissen van de situatie die hem is gerapporteerd. De lodges zijn sterk verwaarloosd´, zegt de bewindsman aan de krant. Het Wereld Natuur Fonds (WWF), dat de afgelopen jaren miljoenen heeft gepompt in het behoud en de ontwikkeling van het Brownsberg Natuurreservaat, heeft alle vertrouwen opgezegd in Stinasu-directeur Frans Kasantaroeno, die momenteel is geschorst. Het WWF heeft aangegeven dat het de geldkraan dichthoudt, zolang er geen nieuwe leiding komt bij Stinasu. Er wordt rechtstreeks gedeald met Martosatiman, die nog het vertrouwen geniet van het WWF.
Ik ga ook naar het gebied toe waar de goudactiviteiten hebben plaatsgevonden´, zegt de bewindsman aan de krant. Hij zegt de indruk te hebben dat er sprake is van een onherstelbare vertrouwenscrisis tussen het WWF en de huidige directie van Stinasu. Daar kan hij begrip voor opbrengen, gezien de fondsen die beschikbaar zijn gesteld om het Brownsberggebied te ontwikkelen tot een ecotoeristische attractie. De bedoeling is om alles zo goed mogelijk te herstellen, na de schade die is aangericht door de illegale goudexploitatie en de staat waarin de faciliteiten zich bevinden in kaart zijn gebracht. Momenteel wordt ook een onderzoek voorbereid door het Openbaar Ministerie, omdat er sterke aanwijzingen zijn dat er is geknoeid met de financiële administratie. Kasantaroeno is door de Commissie Ordening Goudsector (OGS) en de illegale goudzoekers aangewezen als de persoon die toestemming heeft gegeven voor de illegale activiteiten. De beschuldigingen zijn niet ontkend.
Anmerkung:
It´s strange that the goldmining activities were not detected earlier. The Brownsberg nature reserve is the oldest and most frequented national park in Suriname. It´s easy to go there. WWF seems to sponsor the park for years without any control of the money.
Donnerstag, 29. März 2012
Publicist Theo Para over de voorgestelde wijziging amestiewet, het 8 Decemberproces en waarheidscommissie
Obsession Magazine
De Surinaamse publicist Theo Para is al vanaf het begin criticus van de militaire dictatuur (1980-1987) in Suriname, verliet zijn geboorteland na de standrechtelijke executie van vijftien prominente voorvechters van de democratie op 8 december 1982 in Bastion Veere van Fort Zeelandia. Onder de slachtoffers was zijn collega-publicist en vriend Bram Behr.
Para heeft nu, naar aanleiding van de recente ontwikkelingen in Suriname, onderstaand indrukwekkend essay uitgebracht:
‘De menselijke identiteit wordt in laatste instantie door de herinnering behouden, zowel op persoonlijk als collectief niveau. De cultivering van de herinnering aan gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden in tijden van repressie – in het bijzonder ernstige schendingen van de mensenrechten – is in de afgelopen jaren bevorderd door het werk van waarheidscommissies in verschillende continenten. Dit suggereert het ontwaken van het universeel rechtsbewustzijn en de behoefte aan strijd tegen het opleggen van vergetelheid en straffeloosheid.’
Antônio Augusto Câcade Trinidade (Rechter van het Inter-Amerikaans Hof van de Mensenrechten in de Moiwana-zaak)
De initiatief Amnestiewet 2012 beoogt vergetelheid en straffeloosheid van onder meer de ernstige schendingen van de mensenrechten als de decembermoorden en Moiwana 1986. Zij wil het 8 decemberstrafproces stopzetten en het vonnis van het Inter-Amerikaanse Hof van de Mensenrechten, dat de daders van de massaslachting te Moiwana moeten worden vervolgd, blokkeren. Symbolisch voor de belangenverstrengeling is haar voorstel dat de verantwoordelijke voor beide misdrijven tegen de menselijkheid, de huidige president, de Amnestiewet 2012 persoonlijk zal bekrachtigen. Als de Amnestiewet 2012 wordt aangenomen, maakt de staat zich ingevolge artikel 5 van de American Convention on Human Rights schuldig aan schending van het recht van de nabestaanden en overlevenden op een menselijke behandeling.
Die behandeling houdt onder meer in het respecteren van de fysieke, mentale en morele integriteit van betrokkenen. Jarenlang al dragen de families van de slachtoffers de last van traumatische ervaringen. Kinderen werden van hun vaders beroofd.
Door de nabestaanden rechtsbescherming te ontzeggen en daarmee de mogelijkheid tot closure te onthouden, wordt mentaal en moreel lijden veroorzaakt. De staat heeft sinds 2000 met het besluit van het Hof van Justitie dat de decembermoorden moeten worden vervolgd en berecht, hoge verwachtingen geschapen bij de nabestaanden. Familieleden van de slachtoffers moesten emotioneel belastende getuigenissen afleggen. Zij moesten voor het forensisch onderzoek toestemming geven de stoffelijke resten van hun geliefden weer op te graven. Zij werden blootgesteld aan de vaak suggestieve en intimiderende bevragingen door sommige advocaten van de verdachten. Hoe grievend en beschadigend handelt de staat dan niet om ter wille van de straffeloosheid van de daders, slachtoffers en hun nabestaanden recht en waarheid te ontzeggen! Hoezeer draagt de staat dan niet bij aan het gevoel van persoonlijke onveiligheid van de nabestaanden! Een ernstigere vorm van schending van de rechtszekerheid, de rechtsgelijkheid en de beginselen van behoorlijk bestuur is moeilijk denkbaar. Ook andere mensenrechten zoals het recht op een eerlijk proces (artikel acht) en het recht op juridische bescherming (artikel vijfentwintig) worden geschonden. Suriname is partij bij de American Convention on Human Rights en erkent de jurisdictie van het Inter-Amerikaans Hof van de Mensenrechten. Zij die de herstelde goede naam van Suriname door een internationale veroordeling weer beschadigen zullen vroeg of laat ter verantwoording worden geroepen.
Totalitaire staatsopvatting
Door het nationale en internationale protest tegen de initiatief Amnestiewet 2012 zijn de partijen van de 8 december-verdachten, NDP en PALU, in verlegenheid geraakt. In de verkiezingen hadden zij hun amnestieplannen verzwegen en de kiezers voorgehouden dat ze ‘politiek en recht uit elkaar zouden houden’. Ze beloofden in een ‘sociaal contract’ de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht te zullen respecteren. Terwijl ze in hun amnestie-wetsvoorstel hoog opgaven over nationale eenheid en verzoening, werd het wetsvoorstel als een daderswet ontmaskerd. Bij wijze van damage control zeggen de amnestiërs nu hun wetsvoorstel te zullen aanvullen met de belofte dat na amnestie een waarheidscommissie zal worden geïnstalleerd.
Een waarheidscommissie als mosterd na de maaltijd.
Terwijl de Waarheids- en Verzoeningcommissie van Zuid Afrika daders amnestie verleende in ruil voor een bekentenis, voor het vertellen van de waarheid, krijgen in de daderswet de schuldigen gratis amnestie. Zij hoeven geen enkele verantwoording voor hun misdaden af te leggen. De waarheidscommissie als rookgordijn voor het schenden van de grondwet en het strafrecht, voor inmenging in de onafhankelijke rechtsgang. Onder de leuze van een waarheidscommissie wordt de Trias Politica materieel vervangen door de totalitaire staatsopvatting. Of zoals de president–hoofdverdachte het eerder formuleerde: ‘de staatszorg is ondeelbaar’.
De amnestiemuur
Een van de actuele voorbeelden van het totalitaire denken is de teloorgang van de neutraliteit van de staat. Instrumenten van overheidsvoorlichting worden, vooral vanuit het kabinet van de president (Cliff Limburg) tot propagandafora voor aanvallen op de beweging voor gerechtigheid, de President van de Krijgsraad en de Procureur Generaal. Weer wordt de eigen aanhang met staatsmiddelen ideologisch gegijzeld en de aandacht afgeleid door de strategie van het vijanddenken. De slavernij – ‘diezelfde mensen’ zei de NDP fractievoorzitter – , Nederland en de rechterlijke macht worden verbaal gemixed tot boeman. Met de tactiek van ‘de dief die roept houdt de dief’ wordt evenals is gedaan met de slachtoffers van 8 december 1982 karaktermoord gepleegd.
Nog voordat mede-couppleger Ruben Rozendaal had getuigd verschenen posters die hem als leugenaar portretteerden. En dat vanuit het kamp van de man van ‘op de vlucht neergeschoten’. Rozendaal vertelde dat legerleider Bouterse op 8 december 1982 persoonlijk Cyrill Daal en Surendre Rambocus had doodgeschoten, een getuigenis die overeenstemde met eerdere ooggetuigenissen van Roy Horb en Paul Bhagwandas, twee andere leden van de Groep van 16. (Staats)intimidatie is nu weer troef. Sommige programmamakers en journalisten zijn door superieuren verboden critici van de initiatief Amnestiewet 2012 aan het woord te laten. Wilgo Valies van de Bond van Leraren luidde de noodklok, intimidatie en angst bedreigen de vrije meningsuiting. Zelfs het laten bespioneren en intimideren van leraren door hun leerlingen, een beproefde methode in dictaturen, werd niet geschuwd. Het verleden is terug, wantrouwen en verdeeldheid bepalen de verhoudingen. Aan de ene kant van de Amnestie Muur de daders en aanhangers van de straffeloosheid, aan de andere kant de nabestaanden en voorstanders van gerechtigheid. Een natie met twee identiteiten.
Low intensity conflict?
De bewering in de initiatief Amnestiewet 2012 dat in Suriname tot de dag van vandaag sprake is van een ‘low intensity conflict’ is feitelijk onjuist. ‘Low intensity conflict’ staat volgens de handboeken van het Amerikaanse leger voor binnenlandse politiek-militaire conflicten met een intensiteit die lager ligt dan die van een conventionele oorlog. Suriname heeft sinds de militaire dictatuur van 1980-1987, nu al zes vreedzame en vrije verkiezingen gehouden. De Nationale Assemblee heeft unaniem gekozen voor aansluiting bij het Internationaal Strafhof. Zij heeft daarmee een stuk soevereiniteit overgedragen door de jurisdictie van dat hof te erkennen als het gaat om misdrijven tegen de menselijkheid, oorlogsmisdaden en genocide.
Met het 8 decemberstrafproces als lakmoesproef is een aanvang gemaakt met het beëindigen van de cultuur van straffeloosheid. Er is sinds twee decennia vrede in Suriname en geen sprake van een (semi-)oorlogssituatie. Door grote inzet van vooruitstrevende mensen van alle partijen is moeizaam een stuk vertrouwen hersteld. Als de amnestiërs nu dreigen dat een vonnis in het 8 decemberstrafproces tot een bedreiging van de vrede zal leiden, dan zeggen zij in feite dat de daders geweld zullen gebruiken. Wat zij daarmee bekennen is dat de huidige machthebber zich voordoet als democraat, maar dat de democratische rechtsstaat voor hem slechts functioneert als politiek cosmeticum.
Transitional Justice
Een waarheidscommissie is een van de instrumenten in wat heet transitional justice, overgangsrecht. Overgangsrecht beoogt na een dictatuur of een oorlogssituatie, bij behoud van het democratiseringsproces, de cultuur van straffeloosheid te beëindigen en de rule of law te vestigen binnen de context van democratisch bestuur. Wie roept waarheidscommissie zegt nog niet veel, in verschillende landen hebben waarheidscommissies verschillend inhoud en vorm gekregen. Maar dat een waarheidscommissie per definitie een strafproces uitsluit is toetsbaar onjuist. Strafprocessen, te beginnen met het Nuremberg Tribunaal tegen de nazi-leiders, vormen ook instrumenten van transitional justice beleid. Zo hebben Argentinië en Chili naast waarheidscommissies ook strafprocessen tegen de juntaleiders en andere mensenrechtenschenders gekend. Ook de Waarheids- en Verzoeningscommissie van Zuid Afrika had de mogelijkheid bij misdaden die het politiek-militaire handelen te buiten waren gegaan vervolging te laten instellen. Overigens is het niet verstandig om met geleend gezag (Nelson Mandela) het Zuid-Afrikaanse voorbeeld blindelings te kopiëren.
We moeten ervan leren om niet dezelfde fouten te maken, terwijl we rekening moeten houden met de concrete situatie en het rechtsgevoel in Suriname. Zo bleek uit een onderzoek van het Zuid Afrikaans Centrum voor de Studie van Geweld en Verzoening en de Khulumani Support Group onder honderden slachtoffers en nabestaanden van schendingen van de mensenrechten onder de Apartheid, dat de meesten van mening waren dat de waarheidscommissie niet had bijgedragen aan verzoening. Zij waren van mening dat gerechtigheid een voorwaarde is voor verzoening. De familie van de bekende anti-apartheidsactivist Steve Biko, die door de veiligheidspolitie was vermoord, noemde de Waarheids- en Verzoeningscommissie een ‘voertuig voor politiek opportunisme’ en klaagde het aan bij de rechter als ‘onconstitutioneel’.
Recht en Waarheid
We moeten de karakteristieken en geschiedenis van Suriname en zijn bevolking respecteren bij het zoeken naar oplossingen. The New York Times merkte al op dat het begrip ‘rechtsstaat’ levendig is binnen de Surinaamse cultuur. Het is een onmiskenbaar feit dat het onderzoek en het gerechtelijk proces inzake de decembermoorden al ruim 10 jaren lopen. De afsluiting staat van de rechtsgang is aanstaande. Om het strafproces nu, uit angst voor het vonnis, te willen vervangen door een waarheidscommissie is niet alleen ongrondwettelijk en in strijd met internationale mensenrechtenverdragen, het is ook een vorm van counter-factual thinking. Een waarheidscommissie zou zinvol kunnen zijn voor de documentatie en verwerking van de militaire repressie en schendingen van mensenrechten. Vooral de misdrijven die strafrechtelijk zijn verjaard en waar de slachtoffers geen erkenning, genoegdoening of compensatie voor hebben gehad zouden in aanmerking kunnen komen voor behandeling in een waarheidscommissie. Omdat deelname aan een waarheidscommissie veelal is gebaseerd op vrijwilligheid, is het instrument ongeschikt voor daders die de feiten willen verhullen en onwillig zijn verantwoording af te leggen voor hun misdaden. De hoofdverdachte gaf een voorbeeld van die houding door in het 8 decemberstrafproces nooit te verschijnen.
Het is geschikt voor daders die weer in waarheid willen leven, de mentale en morele schade willen helpen herstellen en die waar mogelijk zich willen verzoenen met de nabestaanden. Dat die laatste weg geen fantasie is bewees de omhelzing van Ruben Rozendaal en Henk Kamperveen, zoon van André Kamperveen, die in de nacht van 7 op 8 december 1982 door Rozendaal c.s. gewelddadig werd ontvoerd. Een integere waarheidscommissie kan naast de strafprocessen tegen de massamoorden, goed functioneren. Verhoudingen en normen worden op die wijze hersteld. Die complementaire benadering beantwoordt aan het historische Surinaamse rechtsgevoel dat zo treffend wordt bezongen in ons volkslied: ‘Recht en waarheid maken vrij’.
March 29, 201
De Surinaamse publicist Theo Para is al vanaf het begin criticus van de militaire dictatuur (1980-1987) in Suriname, verliet zijn geboorteland na de standrechtelijke executie van vijftien prominente voorvechters van de democratie op 8 december 1982 in Bastion Veere van Fort Zeelandia. Onder de slachtoffers was zijn collega-publicist en vriend Bram Behr.
Para heeft nu, naar aanleiding van de recente ontwikkelingen in Suriname, onderstaand indrukwekkend essay uitgebracht:
‘De menselijke identiteit wordt in laatste instantie door de herinnering behouden, zowel op persoonlijk als collectief niveau. De cultivering van de herinnering aan gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden in tijden van repressie – in het bijzonder ernstige schendingen van de mensenrechten – is in de afgelopen jaren bevorderd door het werk van waarheidscommissies in verschillende continenten. Dit suggereert het ontwaken van het universeel rechtsbewustzijn en de behoefte aan strijd tegen het opleggen van vergetelheid en straffeloosheid.’
Antônio Augusto Câcade Trinidade (Rechter van het Inter-Amerikaans Hof van de Mensenrechten in de Moiwana-zaak)
De initiatief Amnestiewet 2012 beoogt vergetelheid en straffeloosheid van onder meer de ernstige schendingen van de mensenrechten als de decembermoorden en Moiwana 1986. Zij wil het 8 decemberstrafproces stopzetten en het vonnis van het Inter-Amerikaanse Hof van de Mensenrechten, dat de daders van de massaslachting te Moiwana moeten worden vervolgd, blokkeren. Symbolisch voor de belangenverstrengeling is haar voorstel dat de verantwoordelijke voor beide misdrijven tegen de menselijkheid, de huidige president, de Amnestiewet 2012 persoonlijk zal bekrachtigen. Als de Amnestiewet 2012 wordt aangenomen, maakt de staat zich ingevolge artikel 5 van de American Convention on Human Rights schuldig aan schending van het recht van de nabestaanden en overlevenden op een menselijke behandeling.
Die behandeling houdt onder meer in het respecteren van de fysieke, mentale en morele integriteit van betrokkenen. Jarenlang al dragen de families van de slachtoffers de last van traumatische ervaringen. Kinderen werden van hun vaders beroofd.
Door de nabestaanden rechtsbescherming te ontzeggen en daarmee de mogelijkheid tot closure te onthouden, wordt mentaal en moreel lijden veroorzaakt. De staat heeft sinds 2000 met het besluit van het Hof van Justitie dat de decembermoorden moeten worden vervolgd en berecht, hoge verwachtingen geschapen bij de nabestaanden. Familieleden van de slachtoffers moesten emotioneel belastende getuigenissen afleggen. Zij moesten voor het forensisch onderzoek toestemming geven de stoffelijke resten van hun geliefden weer op te graven. Zij werden blootgesteld aan de vaak suggestieve en intimiderende bevragingen door sommige advocaten van de verdachten. Hoe grievend en beschadigend handelt de staat dan niet om ter wille van de straffeloosheid van de daders, slachtoffers en hun nabestaanden recht en waarheid te ontzeggen! Hoezeer draagt de staat dan niet bij aan het gevoel van persoonlijke onveiligheid van de nabestaanden! Een ernstigere vorm van schending van de rechtszekerheid, de rechtsgelijkheid en de beginselen van behoorlijk bestuur is moeilijk denkbaar. Ook andere mensenrechten zoals het recht op een eerlijk proces (artikel acht) en het recht op juridische bescherming (artikel vijfentwintig) worden geschonden. Suriname is partij bij de American Convention on Human Rights en erkent de jurisdictie van het Inter-Amerikaans Hof van de Mensenrechten. Zij die de herstelde goede naam van Suriname door een internationale veroordeling weer beschadigen zullen vroeg of laat ter verantwoording worden geroepen.
Totalitaire staatsopvatting
Door het nationale en internationale protest tegen de initiatief Amnestiewet 2012 zijn de partijen van de 8 december-verdachten, NDP en PALU, in verlegenheid geraakt. In de verkiezingen hadden zij hun amnestieplannen verzwegen en de kiezers voorgehouden dat ze ‘politiek en recht uit elkaar zouden houden’. Ze beloofden in een ‘sociaal contract’ de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht te zullen respecteren. Terwijl ze in hun amnestie-wetsvoorstel hoog opgaven over nationale eenheid en verzoening, werd het wetsvoorstel als een daderswet ontmaskerd. Bij wijze van damage control zeggen de amnestiërs nu hun wetsvoorstel te zullen aanvullen met de belofte dat na amnestie een waarheidscommissie zal worden geïnstalleerd.
Een waarheidscommissie als mosterd na de maaltijd.
Terwijl de Waarheids- en Verzoeningcommissie van Zuid Afrika daders amnestie verleende in ruil voor een bekentenis, voor het vertellen van de waarheid, krijgen in de daderswet de schuldigen gratis amnestie. Zij hoeven geen enkele verantwoording voor hun misdaden af te leggen. De waarheidscommissie als rookgordijn voor het schenden van de grondwet en het strafrecht, voor inmenging in de onafhankelijke rechtsgang. Onder de leuze van een waarheidscommissie wordt de Trias Politica materieel vervangen door de totalitaire staatsopvatting. Of zoals de president–hoofdverdachte het eerder formuleerde: ‘de staatszorg is ondeelbaar’.
De amnestiemuur
Een van de actuele voorbeelden van het totalitaire denken is de teloorgang van de neutraliteit van de staat. Instrumenten van overheidsvoorlichting worden, vooral vanuit het kabinet van de president (Cliff Limburg) tot propagandafora voor aanvallen op de beweging voor gerechtigheid, de President van de Krijgsraad en de Procureur Generaal. Weer wordt de eigen aanhang met staatsmiddelen ideologisch gegijzeld en de aandacht afgeleid door de strategie van het vijanddenken. De slavernij – ‘diezelfde mensen’ zei de NDP fractievoorzitter – , Nederland en de rechterlijke macht worden verbaal gemixed tot boeman. Met de tactiek van ‘de dief die roept houdt de dief’ wordt evenals is gedaan met de slachtoffers van 8 december 1982 karaktermoord gepleegd.
Nog voordat mede-couppleger Ruben Rozendaal had getuigd verschenen posters die hem als leugenaar portretteerden. En dat vanuit het kamp van de man van ‘op de vlucht neergeschoten’. Rozendaal vertelde dat legerleider Bouterse op 8 december 1982 persoonlijk Cyrill Daal en Surendre Rambocus had doodgeschoten, een getuigenis die overeenstemde met eerdere ooggetuigenissen van Roy Horb en Paul Bhagwandas, twee andere leden van de Groep van 16. (Staats)intimidatie is nu weer troef. Sommige programmamakers en journalisten zijn door superieuren verboden critici van de initiatief Amnestiewet 2012 aan het woord te laten. Wilgo Valies van de Bond van Leraren luidde de noodklok, intimidatie en angst bedreigen de vrije meningsuiting. Zelfs het laten bespioneren en intimideren van leraren door hun leerlingen, een beproefde methode in dictaturen, werd niet geschuwd. Het verleden is terug, wantrouwen en verdeeldheid bepalen de verhoudingen. Aan de ene kant van de Amnestie Muur de daders en aanhangers van de straffeloosheid, aan de andere kant de nabestaanden en voorstanders van gerechtigheid. Een natie met twee identiteiten.
Low intensity conflict?
De bewering in de initiatief Amnestiewet 2012 dat in Suriname tot de dag van vandaag sprake is van een ‘low intensity conflict’ is feitelijk onjuist. ‘Low intensity conflict’ staat volgens de handboeken van het Amerikaanse leger voor binnenlandse politiek-militaire conflicten met een intensiteit die lager ligt dan die van een conventionele oorlog. Suriname heeft sinds de militaire dictatuur van 1980-1987, nu al zes vreedzame en vrije verkiezingen gehouden. De Nationale Assemblee heeft unaniem gekozen voor aansluiting bij het Internationaal Strafhof. Zij heeft daarmee een stuk soevereiniteit overgedragen door de jurisdictie van dat hof te erkennen als het gaat om misdrijven tegen de menselijkheid, oorlogsmisdaden en genocide.
Met het 8 decemberstrafproces als lakmoesproef is een aanvang gemaakt met het beëindigen van de cultuur van straffeloosheid. Er is sinds twee decennia vrede in Suriname en geen sprake van een (semi-)oorlogssituatie. Door grote inzet van vooruitstrevende mensen van alle partijen is moeizaam een stuk vertrouwen hersteld. Als de amnestiërs nu dreigen dat een vonnis in het 8 decemberstrafproces tot een bedreiging van de vrede zal leiden, dan zeggen zij in feite dat de daders geweld zullen gebruiken. Wat zij daarmee bekennen is dat de huidige machthebber zich voordoet als democraat, maar dat de democratische rechtsstaat voor hem slechts functioneert als politiek cosmeticum.
Transitional Justice
Een waarheidscommissie is een van de instrumenten in wat heet transitional justice, overgangsrecht. Overgangsrecht beoogt na een dictatuur of een oorlogssituatie, bij behoud van het democratiseringsproces, de cultuur van straffeloosheid te beëindigen en de rule of law te vestigen binnen de context van democratisch bestuur. Wie roept waarheidscommissie zegt nog niet veel, in verschillende landen hebben waarheidscommissies verschillend inhoud en vorm gekregen. Maar dat een waarheidscommissie per definitie een strafproces uitsluit is toetsbaar onjuist. Strafprocessen, te beginnen met het Nuremberg Tribunaal tegen de nazi-leiders, vormen ook instrumenten van transitional justice beleid. Zo hebben Argentinië en Chili naast waarheidscommissies ook strafprocessen tegen de juntaleiders en andere mensenrechtenschenders gekend. Ook de Waarheids- en Verzoeningscommissie van Zuid Afrika had de mogelijkheid bij misdaden die het politiek-militaire handelen te buiten waren gegaan vervolging te laten instellen. Overigens is het niet verstandig om met geleend gezag (Nelson Mandela) het Zuid-Afrikaanse voorbeeld blindelings te kopiëren.
We moeten ervan leren om niet dezelfde fouten te maken, terwijl we rekening moeten houden met de concrete situatie en het rechtsgevoel in Suriname. Zo bleek uit een onderzoek van het Zuid Afrikaans Centrum voor de Studie van Geweld en Verzoening en de Khulumani Support Group onder honderden slachtoffers en nabestaanden van schendingen van de mensenrechten onder de Apartheid, dat de meesten van mening waren dat de waarheidscommissie niet had bijgedragen aan verzoening. Zij waren van mening dat gerechtigheid een voorwaarde is voor verzoening. De familie van de bekende anti-apartheidsactivist Steve Biko, die door de veiligheidspolitie was vermoord, noemde de Waarheids- en Verzoeningscommissie een ‘voertuig voor politiek opportunisme’ en klaagde het aan bij de rechter als ‘onconstitutioneel’.
Recht en Waarheid
We moeten de karakteristieken en geschiedenis van Suriname en zijn bevolking respecteren bij het zoeken naar oplossingen. The New York Times merkte al op dat het begrip ‘rechtsstaat’ levendig is binnen de Surinaamse cultuur. Het is een onmiskenbaar feit dat het onderzoek en het gerechtelijk proces inzake de decembermoorden al ruim 10 jaren lopen. De afsluiting staat van de rechtsgang is aanstaande. Om het strafproces nu, uit angst voor het vonnis, te willen vervangen door een waarheidscommissie is niet alleen ongrondwettelijk en in strijd met internationale mensenrechtenverdragen, het is ook een vorm van counter-factual thinking. Een waarheidscommissie zou zinvol kunnen zijn voor de documentatie en verwerking van de militaire repressie en schendingen van mensenrechten. Vooral de misdrijven die strafrechtelijk zijn verjaard en waar de slachtoffers geen erkenning, genoegdoening of compensatie voor hebben gehad zouden in aanmerking kunnen komen voor behandeling in een waarheidscommissie. Omdat deelname aan een waarheidscommissie veelal is gebaseerd op vrijwilligheid, is het instrument ongeschikt voor daders die de feiten willen verhullen en onwillig zijn verantwoording af te leggen voor hun misdaden. De hoofdverdachte gaf een voorbeeld van die houding door in het 8 decemberstrafproces nooit te verschijnen.
Het is geschikt voor daders die weer in waarheid willen leven, de mentale en morele schade willen helpen herstellen en die waar mogelijk zich willen verzoenen met de nabestaanden. Dat die laatste weg geen fantasie is bewees de omhelzing van Ruben Rozendaal en Henk Kamperveen, zoon van André Kamperveen, die in de nacht van 7 op 8 december 1982 door Rozendaal c.s. gewelddadig werd ontvoerd. Een integere waarheidscommissie kan naast de strafprocessen tegen de massamoorden, goed functioneren. Verhoudingen en normen worden op die wijze hersteld. Die complementaire benadering beantwoordt aan het historische Surinaamse rechtsgevoel dat zo treffend wordt bezongen in ons volkslied: ‘Recht en waarheid maken vrij’.
March 29, 201
Sonntag, 25. März 2012
Bouterse onze verlosser
Trajectum.online
Bouterse onze verlosser
Bobby Spier loopt voor haar studie journalistiek voor drie maanden stage in Suriname en blogt vanuit Paramaribo.
''Handen af van Bouterse!'' - ''Bouterse onze verlosser!'' - ''Bouterse I love you''. Een menigte van drieduizend schreeuwende en joelende mensen hebben zich verzameld op het Onafhankelijkheidsplein. Pamfletten met een foto van Ruben Rozendaal met daarboven de tekst 'LEUGENAAR' worden uitgedeeld door leden van de Nationaal Democratische Partij (NDP), terwijl op de achtergrond 'One Love' van Bob Marley door de speakers scheldt. Er staat nog net geen wanted - één miljoen SRD - op zijn voorhoofd. Terwijl in de rechtbank te Boxel de doodzieke Rozendaal een verklaring aflegt tegen hoofdverdachte Desi Bouterse in het 8 december strafproces, wordt er bij De Nationale Assamblee onderhandeld over de Amnestiewet: een wet die betrokkenen bij de Decembermoorden zou vrijwaren van vervolging.
Op het plein hangt een gespannen sfeer. ''Nederland heeft ons kapot gemaakt! De geschiedenis van Suriname is de schuld van Nederland, wij zijn voor Amnestie!'', wordt er naar ons blanken geschreeuwd. Een aantal kijken mij vernietigend aan, alsof ik persoonlijk verantwoordelijk ben voor deze hachelijke situatie. Een deel van het volk heeft zich verzameld om steun te betuigen aan hun president, een voor mij bijna onvoorstelbare situatie. Na een aantal gesprekken komt het ware verhaal naar boven: ''Ik ben tegen de wet'', fluistert een Surinaamse ambtenaar, terwijl hij schichtig om zich heen kijkt. ''Ik moest me alleen op het plein melden, anders zou ik geen loon ontvangen of zelfs mijn baan verliezen.'' Twee vissers uit Frans Guyana kijken bedenkelijk naar de pamfletten. ''Who's this guy?'', vragen ze zich hardop af. Met hen honderd anderen die niet weten wat de Decembermoorden inhouden, en zich afvragen waarom anderen zo'n afkeer koesteren tegenover hun leider.
In de rechtbank verklaart Ruben Rozendaal onder ede dat Bouterse twee slachtoffers, Cyrill Daal en Soerindre Rambocus, persoonlijk heeft doodgeschoten. Volgens Rozendaal kan Bouterse vergeleken worden met de Godfather - het waren brute en laffe moorden. De president reageert laconiek met de woorden ''Mi na Gado pikin, neks no kan broko mi'' wat zoiets betekent als ''ik ben een kind van God en niets zal mij treffen''. Hij komt vrijdagmiddag breed lachend op het Onafhankelijkheidsplein aan, waar hij door de menigte wordt ontvangen als een ware ster. Wij worden verdrukt en meegenomen richting het podium, waar hij een toespraak houdt voor zijn volk. Met zijn gladgestreken pak en grote zonnebril pakt hij het hele publiek in. Iedereen schreeuwt, juicht, joelt en wil hem aanraken. Mensen moeten hun tranen en liefde voor hem bedwingen.
Een groot deel van de bevolking is opgetrommeld uit het binnenland in ruil voor eten. Ik besef me dat ik bij een historische dag aanwezig ben. Ruben Rozendaal is de eerste en de enige getuige die een belastende verklaring heeft afgelegd tegen Desi Bouterse. Gisteren zou om twaalf uur de schouwing plaatsvinden bij Fort Zeelandia, maar wegens het gevaar voor represailles was deze afgeschaft. Rozendaal is veranderd in een wandelde schietschijf, maar het maakt hem niets meer uit. Het zal geen jaren meer duren voordat hij overlijdt en de waarheid bleef hem achtervolgen. Het wordt hoog tijd dat de nog levende verdachten gaan spreken, voordat het te laat is. Maar of dit goed zal zijn voor Suriname, dat is de vraag....
Suriname amnesty law threatens President’s trial for human rights violations
A Human Rights Blog
The long-delayed trial of President Dési Bouterse, who is accused of abducting and killing opponents in December 1982 while he was military leader, could be scrapped if the amnesty law is passed. The proposal will be debated in parliament today.
Bouterse was elected president in 2010 but is accused of human rights violations committed during his two previous stints in power, between 1980 and 1991.
The law proposed by Bouterse’s coalition government provides impunity for offences committed “in the context of defence of the state” during the period of Bouterse’s former rule.
“This is a flagrant attempt by President Bouterse to evade investigation for human rights abuses committed during his rule and deny justice to his victims and their families,” said Javier Zuñiga, Special Advisor at Amnesty International.
“This proposed law contravenes international law, which states that amnesties can not be applied to those responsible for gross human rights violations including extrajudicial executions.”
Members of Bouterse’s Mega Combination coalition party introduced the legislation on Monday and said it would pass through parliament by the end of the week.
Amnesty International says it must be scrapped, or amended so that crimes under international law and human rights violations are not included.
“Crimes under international law must not be subjected to amnesties. And pre-trial amnesty laws for human rights violations amount to unacceptable self-amnesties,” said Javier Zuñiga.
“Suriname is obliged to investigate such crimes and prosecute those suspected of criminal responsibility.”
Legal proceedings against Bouterse and 24 of his associates began in November 2007 but have faced repeated delays.
The defendants are accused of the extrajudicial executions of 15 opponents of the military regime in December 1982. Reports received by Amnesty International at the time indicated that the victims were shot after being tortured.
Bouterse has denied charges that he presided over the killings but his account was contradicted by the sole survivor of the incident, trade unionist Fred Derby, who died in May 2001.
Bouterse first came to power in 1980 when he led a coup. He allowed the return of civilian rule in 1987 but launched a second coup in 1990 – taking power for a further year.
A Dutch court convicted him in 1999 of trafficking cocaine from Suriname to the Netherlands, but he has avoided a prison sentence because he can not be extradited under Surinamese law.
23 March 2012
Suriname’s parliament must reject a proposed amnesty law that would allow the country’s president to escape investigation for past gross human rights violations, Amnesty International said today.
The long-delayed trial of President Dési Bouterse, who is accused of abducting and killing opponents in December 1982 while he was military leader, could be scrapped if the amnesty law is passed. The proposal will be debated in parliament today.
Bouterse was elected president in 2010 but is accused of human rights violations committed during his two previous stints in power, between 1980 and 1991.
The law proposed by Bouterse’s coalition government provides impunity for offences committed “in the context of defence of the state” during the period of Bouterse’s former rule.
“This is a flagrant attempt by President Bouterse to evade investigation for human rights abuses committed during his rule and deny justice to his victims and their families,” said Javier Zuñiga, Special Advisor at Amnesty International.
“This proposed law contravenes international law, which states that amnesties can not be applied to those responsible for gross human rights violations including extrajudicial executions.”
Members of Bouterse’s Mega Combination coalition party introduced the legislation on Monday and said it would pass through parliament by the end of the week.
Amnesty International says it must be scrapped, or amended so that crimes under international law and human rights violations are not included.
“Crimes under international law must not be subjected to amnesties. And pre-trial amnesty laws for human rights violations amount to unacceptable self-amnesties,” said Javier Zuñiga.
“Suriname is obliged to investigate such crimes and prosecute those suspected of criminal responsibility.”
Legal proceedings against Bouterse and 24 of his associates began in November 2007 but have faced repeated delays.
The defendants are accused of the extrajudicial executions of 15 opponents of the military regime in December 1982. Reports received by Amnesty International at the time indicated that the victims were shot after being tortured.
Bouterse has denied charges that he presided over the killings but his account was contradicted by the sole survivor of the incident, trade unionist Fred Derby, who died in May 2001.
Bouterse first came to power in 1980 when he led a coup. He allowed the return of civilian rule in 1987 but launched a second coup in 1990 – taking power for a further year.
A Dutch court convicted him in 1999 of trafficking cocaine from Suriname to the Netherlands, but he has avoided a prison sentence because he can not be extradited under Surinamese law.
Suriname’s parliament must reject a proposed amnesty law that would allow the country’s president to escape investigation for past gross human rights violations.
Media Node:
Twitter Tag:
suriname
Story Location:
United Kingdom
2° 27′ 47.1852″ N, 54° 8′ 26.25″ W
See map: Google Maps
'Bouterse moet op de zitting zeggen dat ik lieg'
Starnieuws
Rozendaal vindt dat Bouterse niet "voor de domme massa moet praten op het plein. Laat hij naar hier komen en de waarheid vertellen. Hij moet niet op het plein zeggen dat ik lieg", voert Rozendaal aan. Rozendaal zegt niet bang te zijn dat hij wordt afgemaakt, na de belastende verklaringen. Hij is bereid in te staan voor de consequenties en blijft erbij dat hij de waarheid heeft verteld.
Rozendaal vindt dat Bouterse niet "voor de domme massa moet praten op het plein. Laat hij naar hier komen en de waarheid vertellen. Hij moet niet op het plein zeggen dat ik lieg", voert Rozendaal aan. Rozendaal zegt niet bang te zijn dat hij wordt afgemaakt, na de belastende verklaringen. Hij is bereid in te staan voor de consequenties en blijft erbij dat hij de waarheid heeft verteld.
Mittwoch, 21. März 2012
Paniekvoetbal na getuigenis Rozendaal
Starnieuws - Ingezonden
21 Mar, 05:00
Net over de drempel van een nieuwe jaar heen staat ons volk voor enorme uitdagingen. Niet alleen met betrekkingen tot mondiale ontwikkelingen en economische vraagstukken zoals de almaar stijgende wereldmarktprijzen voor benzine en de halsstarrige weigering van de regering om de government-take te verlagen, maar dichterbij huis en in onze directe omgeving. De incompetentie van de regering is manifest. Onder andere is de regering niet in staat gebleken de prijzen van primaire levensbehoeften op een aanvaardbaar niveau te houden en wordt het volk systematisch uitgewrongen en uitgeknepen.
Terwijl problemen in onder andere het onderwijsveld, op het prijzenfront, in de zorg, bij de senioren burgers, op de arbeidsmarkt, in de gezinnen waar huiselijk geweld en seksueel misbruik van kinderen aan de orde van de dag zijn en de onbeheersbaarheid van de criminaliteit zich opstapelen, wordt het volk doodleuk geconfronteerd met de indiening van een ontwerpwet ter wijziging van de Amnestiewet van 1992. Voor velen schijnt deze aankondiging als een verrassing te komen. Ik behoor niet tot die velen die verrast of geschokt zijn. Het is zelfs een zeer logisch gevolg van een opeenvolging van gebeurtenissen. Wie gedacht had het Bouterse werkelijk te doen is om land en volk komt nu heel erg bedrogen uit.
Redden van eigen hachje
Gelukkig heb ik mij nimmer laten misleiden door de preken van awari domri’s die geloofden in het door Bouterse beloofde land van melk en honing. Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat Bouterse president heeft willen worden alleen en enkel om zijn eigen hachje te kunnen redden. Dat heb ik ook altijd publiekelijk kenbaar gemaakt. Met een Jules Wijdenbosch of iemand anders van de NDP aan het stuur was er waarschijnlijk geen amnestiewet gekomen. Maar Bouterse heeft dat risico niet meer willen nemen aangezien hij al voor de verkiezingen een inschatting had gemaakt van zijn kansen om al dan niet veroordeeld te worden.
De verschillende gesprekken die Bouterse voor en na de landelijke verkiezingen heeft gehad met Rozendaal (en waarbij hij nul op het rekest heeft gekregen) hebben hem een inzicht doen verkrijgen in hoe ‘faya’ hij is. Het 75 kg wegend dossier waarvan ik elke bladzijde ken met als klap op de vuurpijl de zeer belastende getuigenis van Rozendaal, spreken boekdelen over de schuld en het aandeel van Bouterse in de 8 decembermoorden. De getuigenis van Rozendaal is voor mij slechts een bevestiging van wat al bekend moet worden verondersteld te zijn. Het interessante aan dit geheel is of Bouterse daadwerkelijk denkt de gerechtelijke dans te ontspringen door simpelweg de wijziging van de Amnestiewet van 1992, waarin overigens in artikel 2 uitdrukkelijk staat opgenomen dat de amnestie niet geldt voor strafbare feiten die volgens het geldend internationaal recht worden aangemerkt als misdrijven tegen de menselijkheid.
Misdaad tegen de menselijkheid
Het Internationaal Strafhof waarvan Suriname een volwaardig lid is, geeft een interessante betekenisverklaring. Voorts dienen in een amnestiewet een aantal conditio sine qua nons te worden opgenomen met name, de persoon/personen aan wie amnestie wordt verleend, voor welke omschreven strafbare feiten de amnestie wordt verleend en de omschreven periode waarover amnestie wordt verleend.
Persoonlijk ben ik benieuwd naar de omschrijving van de strafbare feiten omdat wij daarmee gelijk ook een bekenning hebben van Bouterse zelf dat hij de moorden van 1982 heeft gepleegd. Van belang is te onderstrepen dat wij verschillende amnestiewetten tot nu toe hebben gekend namelijk,
I. De wet van 3 april 1980 tot opheffing van de strafrechtelijke gevolgen ten behoeve van personen, die zich in verband met de 25 februari 1980 gepleegde militaire ingreep hebben schuldig gemaakt aan een strafbaar feit (SB 1980 NO.27);
Deze wet bepaalde in artikel 1 het volgende: “voor al degenen die zich in verband met de militaire ingreep van 25 februari 1980 hebben schuldig gemaakt aan een strafbaar feit , begaan in de periode van 25 februari tot 31 maart 1980, worden hierbij de strafrechtelijke gevolgen opgeheven.”
II. Decreet van 5 maart 1981, houdende opheffing van strafbare feiten gepleegd door Sital c.s.
Deze wet bepaalde het volgende:
“gezien de vonnissen van de Krijgsraad van 11 december 1980;
Gelezen het Algemeen Decreet-A van 13 augustus 1980;
Overwegende, dat blijkens genoemde vonnissen van de Krijgsraad wegens samenspanning tot aanslag ondernomen met het oogmerk om omwenteling teweeg te brengen, zijn veroordeeld de personen van:
1. Badresein Sital;
2. Chas Nelson Mijnals;
3. Stanley Niamatkhan Joemman;
4. Michael Naarendorp;
Terwijl de personen van :
5. Frank Naarendorp;
6. Frank Playfair;
7. Ramon Cumberbatch
zijn veroordeeld wegens het kennis dragen van het in voormeld vonnis genoemde strafbaar feit, enz.”
Artikel 1 van deze wet bepaalde als volgt:
“De strafbaarheid van de bij vonnissen van de Krijgsraad gewezen en uitgesproken op 11 december 1980, benoemde strafbare feiten op grond waarvan de hierna te noemen groep van personen tot straf werden veroordeeld op te heffen.”
III. Wet van 19 augustus 1992, houdende het verlenen van Amnestie aan personen die te rekenen van 1 januari 1985 tot het tijdstip van de inwerkingtreding van deze wet, bepaalde hierin omschreven strafbare feiten hebben begaan (SB 1992 NO.68).
In artikel 1 van deze wet is het volgende bepaald:
“1. Amnestie wordt verleend aan degenen die in het tijdvak aanvangende op 1 januari 1985 en eindigend op de datum van inwerkingtreding van deze wet
a. een strafbaar feit hebben begaan zoals omschreven in de artikelen 128, 129, 130, 131,132a, 133, 134, 135, 135a, 169, 170, 171, 172,173, 174, 175, 175bis, 183 en 184 van het Wetboek van Strafrecht;
b. Een strafbaar feit hebben begaan in verband met of in samenhang met het begaan van een of meerdere onder a. vermelde strafbare feiten;
c. Een strafbaar feit hebben begaan dat diende of strekte tot het voorbereiden en/of uitvoeren van een of meerdere onder a. vermelde strafbare feiten;
d. Een strafbaar feit hebben begaan ter voorkoming, het tegengaan of ter bestrijding van de strafbare feiten vermeld onder a.,b., en c.”
(Artikel 1 lid 1 sub a, b, c en d komen te vervallen in het initiatiefvoorstel dat ingediend is).
Ongekend en ongehoord
Uit het bovenstaande komt duidelijk vast te staan dat alle de amnestieregelingen die we tot nu toe hebben gekend betrekking hebben op misdrijven tegen de staatsveiligheid en de openbare orde. Een amnestiewet voor het opheffen van de strafbaarheid van moorden is niet alleen ongekend doch ook ongehoord in een rechtsstaat en waarschijnlijk slechts mogelijk in bananenrepublieken. Er zijn in de wereld nog al eens dictators geweest die zichzelf amnestie hebben verleend, maar dat heeft hun vervolging en berechting niet in de weg gestaan. In Argentinië bijvoorbeeld is een amnestiewet welke op een bepaald moment werd aangenomen later gewijzigd waardoor de daders toch nog berecht konden worden.
Voorts zijn er internationale wegen die bewandeld kunnen worden mocht überhaupt de kadaverdiscipline van onze geachte DNA-leden het mogelijk maken dat de ingediende amnestiewet wordt aangenomen. En daarmee zal dan de dictatuur van de meerderheid een fait accompli zijn en dit land verworden zijn tot een gehucht van moordenaars en folteraars. Voorwaar kat Bouterse voelt zich in het nauw gedreven…
Mw.mr. drs. Sharmila Kalidien-Mansaram
21 Mar, 05:00
Terwijl problemen in onder andere het onderwijsveld, op het prijzenfront, in de zorg, bij de senioren burgers, op de arbeidsmarkt, in de gezinnen waar huiselijk geweld en seksueel misbruik van kinderen aan de orde van de dag zijn en de onbeheersbaarheid van de criminaliteit zich opstapelen, wordt het volk doodleuk geconfronteerd met de indiening van een ontwerpwet ter wijziging van de Amnestiewet van 1992. Voor velen schijnt deze aankondiging als een verrassing te komen. Ik behoor niet tot die velen die verrast of geschokt zijn. Het is zelfs een zeer logisch gevolg van een opeenvolging van gebeurtenissen. Wie gedacht had het Bouterse werkelijk te doen is om land en volk komt nu heel erg bedrogen uit.
Redden van eigen hachje
Gelukkig heb ik mij nimmer laten misleiden door de preken van awari domri’s die geloofden in het door Bouterse beloofde land van melk en honing. Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat Bouterse president heeft willen worden alleen en enkel om zijn eigen hachje te kunnen redden. Dat heb ik ook altijd publiekelijk kenbaar gemaakt. Met een Jules Wijdenbosch of iemand anders van de NDP aan het stuur was er waarschijnlijk geen amnestiewet gekomen. Maar Bouterse heeft dat risico niet meer willen nemen aangezien hij al voor de verkiezingen een inschatting had gemaakt van zijn kansen om al dan niet veroordeeld te worden.
De verschillende gesprekken die Bouterse voor en na de landelijke verkiezingen heeft gehad met Rozendaal (en waarbij hij nul op het rekest heeft gekregen) hebben hem een inzicht doen verkrijgen in hoe ‘faya’ hij is. Het 75 kg wegend dossier waarvan ik elke bladzijde ken met als klap op de vuurpijl de zeer belastende getuigenis van Rozendaal, spreken boekdelen over de schuld en het aandeel van Bouterse in de 8 decembermoorden. De getuigenis van Rozendaal is voor mij slechts een bevestiging van wat al bekend moet worden verondersteld te zijn. Het interessante aan dit geheel is of Bouterse daadwerkelijk denkt de gerechtelijke dans te ontspringen door simpelweg de wijziging van de Amnestiewet van 1992, waarin overigens in artikel 2 uitdrukkelijk staat opgenomen dat de amnestie niet geldt voor strafbare feiten die volgens het geldend internationaal recht worden aangemerkt als misdrijven tegen de menselijkheid.
Misdaad tegen de menselijkheid
Het Internationaal Strafhof waarvan Suriname een volwaardig lid is, geeft een interessante betekenisverklaring. Voorts dienen in een amnestiewet een aantal conditio sine qua nons te worden opgenomen met name, de persoon/personen aan wie amnestie wordt verleend, voor welke omschreven strafbare feiten de amnestie wordt verleend en de omschreven periode waarover amnestie wordt verleend.
Persoonlijk ben ik benieuwd naar de omschrijving van de strafbare feiten omdat wij daarmee gelijk ook een bekenning hebben van Bouterse zelf dat hij de moorden van 1982 heeft gepleegd. Van belang is te onderstrepen dat wij verschillende amnestiewetten tot nu toe hebben gekend namelijk,
I. De wet van 3 april 1980 tot opheffing van de strafrechtelijke gevolgen ten behoeve van personen, die zich in verband met de 25 februari 1980 gepleegde militaire ingreep hebben schuldig gemaakt aan een strafbaar feit (SB 1980 NO.27);
Deze wet bepaalde in artikel 1 het volgende: “voor al degenen die zich in verband met de militaire ingreep van 25 februari 1980 hebben schuldig gemaakt aan een strafbaar feit , begaan in de periode van 25 februari tot 31 maart 1980, worden hierbij de strafrechtelijke gevolgen opgeheven.”
II. Decreet van 5 maart 1981, houdende opheffing van strafbare feiten gepleegd door Sital c.s.
Deze wet bepaalde het volgende:
“gezien de vonnissen van de Krijgsraad van 11 december 1980;
Gelezen het Algemeen Decreet-A van 13 augustus 1980;
Overwegende, dat blijkens genoemde vonnissen van de Krijgsraad wegens samenspanning tot aanslag ondernomen met het oogmerk om omwenteling teweeg te brengen, zijn veroordeeld de personen van:
1. Badresein Sital;
2. Chas Nelson Mijnals;
3. Stanley Niamatkhan Joemman;
4. Michael Naarendorp;
Terwijl de personen van :
5. Frank Naarendorp;
6. Frank Playfair;
7. Ramon Cumberbatch
zijn veroordeeld wegens het kennis dragen van het in voormeld vonnis genoemde strafbaar feit, enz.”
Artikel 1 van deze wet bepaalde als volgt:
“De strafbaarheid van de bij vonnissen van de Krijgsraad gewezen en uitgesproken op 11 december 1980, benoemde strafbare feiten op grond waarvan de hierna te noemen groep van personen tot straf werden veroordeeld op te heffen.”
III. Wet van 19 augustus 1992, houdende het verlenen van Amnestie aan personen die te rekenen van 1 januari 1985 tot het tijdstip van de inwerkingtreding van deze wet, bepaalde hierin omschreven strafbare feiten hebben begaan (SB 1992 NO.68).
In artikel 1 van deze wet is het volgende bepaald:
“1. Amnestie wordt verleend aan degenen die in het tijdvak aanvangende op 1 januari 1985 en eindigend op de datum van inwerkingtreding van deze wet
a. een strafbaar feit hebben begaan zoals omschreven in de artikelen 128, 129, 130, 131,132a, 133, 134, 135, 135a, 169, 170, 171, 172,173, 174, 175, 175bis, 183 en 184 van het Wetboek van Strafrecht;
b. Een strafbaar feit hebben begaan in verband met of in samenhang met het begaan van een of meerdere onder a. vermelde strafbare feiten;
c. Een strafbaar feit hebben begaan dat diende of strekte tot het voorbereiden en/of uitvoeren van een of meerdere onder a. vermelde strafbare feiten;
d. Een strafbaar feit hebben begaan ter voorkoming, het tegengaan of ter bestrijding van de strafbare feiten vermeld onder a.,b., en c.”
(Artikel 1 lid 1 sub a, b, c en d komen te vervallen in het initiatiefvoorstel dat ingediend is).
Ongekend en ongehoord
Uit het bovenstaande komt duidelijk vast te staan dat alle de amnestieregelingen die we tot nu toe hebben gekend betrekking hebben op misdrijven tegen de staatsveiligheid en de openbare orde. Een amnestiewet voor het opheffen van de strafbaarheid van moorden is niet alleen ongekend doch ook ongehoord in een rechtsstaat en waarschijnlijk slechts mogelijk in bananenrepublieken. Er zijn in de wereld nog al eens dictators geweest die zichzelf amnestie hebben verleend, maar dat heeft hun vervolging en berechting niet in de weg gestaan. In Argentinië bijvoorbeeld is een amnestiewet welke op een bepaald moment werd aangenomen later gewijzigd waardoor de daders toch nog berecht konden worden.
Voorts zijn er internationale wegen die bewandeld kunnen worden mocht überhaupt de kadaverdiscipline van onze geachte DNA-leden het mogelijk maken dat de ingediende amnestiewet wordt aangenomen. En daarmee zal dan de dictatuur van de meerderheid een fait accompli zijn en dit land verworden zijn tot een gehucht van moordenaars en folteraars. Voorwaar kat Bouterse voelt zich in het nauw gedreven…
Mw.mr. drs. Sharmila Kalidien-Mansaram
Bouterse’s stilzwijgen opnieuw een bekentenis
Suriname Stemt door Edgar Mampier on the 21 Mar 2012
De media staan –zoals was te verwachten– vanmorgen bol van de reacties op de door een aantal DNA-parlementariërs ingediende initiatiefwet ter verruiming van de amnestiewet van 1992. Eén daarvan heeft mij in het bijzonder aangesproken, zij het op een zeer negatieve wijze, en dat is het artikel op Radio Nederland Wereldomroep (RNW). Het vangt aan met te stellen dat in Suriname uiteenlopend is gereageerd op de plannen om de amnestiewet aan te passen, zodat die ook geldt voor de verdachten van de Decembermoorden. Nabestaanden reageren geschokt, anderen vinden het een goede zaak dat president Desi Bouterse gevrijwaard wordt van een gevangenisstraf. In Nederland zijn de reacties vooral negatief.
Dit is te weinig genuanceerd, want het gaat voorbij aan de realiteit dat vriend en vijand het duiden als een overhaaste politieke manoeuvre nu Bouterse daadwerkelijk een veroordeling boven het hoofd hangt. De voorstanders, bijna zonder uitzondering Mega Combinatie-aanhangers, rechtvaardigen dit wetsvoorstel door te benadrukken dat de rust moet terugkeren in dit land. De tegenstanders voeren steekhoudende tegenargumenten aan om te oordelen dat de rechtsstatelijkheid en de Grondwet van Suriname geweld worden aangedaan, mocht deze wet worden aangenomen. Maar echt geschokt was ik eerst bij lezing van het gesprek dat RNW heeft gehad met Jennifer van Dijk-Silos. Hier laat ik RNW aan het woord.
weerloos afgeslacht
RNW in gesprek met Van Dijk-Silos
Juriste Jennifer van Dijk-Silos, hoofd van het Onafhankelijk Kiesbureau en door president Bouterse belast met het opzetten van een Constitutioneel Hof in Suriname, was niet op de hoogte van de plannen. Ze vindt amnestie wel een goed idee. “Ik denk dat Suriname het nodig heeft dat er rust komt rond deze kwestie.” Ze beseft dat het pijnlijk is voor de nabestaanden, maar na 30 jaar is de waarheidsvinding nog nauwelijks op gang gekomen. Van Dijk is voorstander van een waarheidscommissie, maar die keuze is niet gemaakt. “We vonden dat er gestraft moest worden.” Het proces loopt volgens haar uit op een mislukking, omdat er geen bewijzen zijn voor moord.
Er zijn in Suriname vreselijke dingen gebeurd, aldus Van Dijk. Maar ze vindt dat er geen onderscheid gemaakt moet worden tussen de Binnenlandse Oorlog en de Decembermoorden. “De Binnenlandse Oorlog was voor sommige mensen een bevrijding, maar juridisch was het verzet tegen het wettelijk gezag.” Van een juridische truc van president Bouterse wil ze niet weten: “De Assemblée bepaalt. Het is een wet.”
Van Dijk-Silos denkt dat Bouterse oprecht spijt heeft. Dat heeft ze uit zijn eigen mond gehoord. “Maar hij wilde eerst met de nabestaanden praten.” Er is contact geweest, maar de nabestaanden hebben het verzoek voor een gesprek afgwezen. Het is nu tijd voor vergiffenis”, vindt Van Dijk, “dan kan Suriname verder gaan in vrede en harmonie.”
Volstrekt weerloze gevangenen afgeslacht
Dit is een onbegrijpelijke en verwerpelijke opvatting voor een jurist. Hoe bestaat het dat een jurist geen onderscheid wil maken tussen de Binnenlandse Oorlog en de Decembermoorden, afgezien van het feit dat de Binnenlandse Oorlog wellicht verzet te noemen is tegen het wettelijk gezag? Van Dijk-Silos wil zich kennelijk niet bewust maken dat op 8 december –in tegenstelling tot de gebeurtenissen tijdens de Binnenlandse Oorlog– mensen die reeds gevangen genomen en volstrekt weerloos waren, lafhartig zijn gemarteld en afgeslacht zonder enige vorm van proces. Dat is het verschil.
Van Dijk-Silos laadt hiermee de verdenking op zich alsnog minister van Justitie te willen worden onder Bouterse, waarvoor ze eerder al genomineerd was. Indien zo dan is haar timing juist, want bij de in de lucht hangende reshuffeling van het kabinet staat Justitie-minister Misiedjan ook op de tocht. Gelet op haar gesprekken met Bouterse, de door haar aangehaalde spijtbetuiging van Bouterse en haar uitspraak dat we in Suriname moeten kunnen verder gaan in vrede en harmonie, dat alles duidt daar op.
kruisigt hem!
De hamvraag is waarom Bouterse, de NDP, Van Dijk-Silos en aanhangende kliek het vonnis van de Krijgsraad niet willen afwachten? De vraag stellen is hem beantwoorden: omdat ze weten dat Bouterse schuldig is en veroordeeld wordt. Hoe dan ook, de initiatiefwet aannemen is een wederrechtelijke daad. Van Dijk-Silos kan dan wel zeggen dat de Assemblée bepaalt, maar de NDP-poppetjes zijn als was in de handen van Bouterse en helemaal níets meer als ze hem verzliezen. Nogmaals, als het waar is wat Bouterse niet schuldig is, waarom is hij dan niet voor de Krijgsraad verschenen, waarom roept hij zijn NDP-makkers dan niet op om het wild geraas te staken in afwachting van de uitspraak van de Krijgsraad, hij heeft toch immers niets te vrezen? Dat Bouterse ook nu weer zwijgt, werkt mee aan zijn veroordeling.
Bouterse en Van Dijk-Silos, foto RNW/Pieter van Maele
Dit is te weinig genuanceerd, want het gaat voorbij aan de realiteit dat vriend en vijand het duiden als een overhaaste politieke manoeuvre nu Bouterse daadwerkelijk een veroordeling boven het hoofd hangt. De voorstanders, bijna zonder uitzondering Mega Combinatie-aanhangers, rechtvaardigen dit wetsvoorstel door te benadrukken dat de rust moet terugkeren in dit land. De tegenstanders voeren steekhoudende tegenargumenten aan om te oordelen dat de rechtsstatelijkheid en de Grondwet van Suriname geweld worden aangedaan, mocht deze wet worden aangenomen. Maar echt geschokt was ik eerst bij lezing van het gesprek dat RNW heeft gehad met Jennifer van Dijk-Silos. Hier laat ik RNW aan het woord.
weerloos afgeslachtRNW in gesprek met Van Dijk-Silos
Juriste Jennifer van Dijk-Silos, hoofd van het Onafhankelijk Kiesbureau en door president Bouterse belast met het opzetten van een Constitutioneel Hof in Suriname, was niet op de hoogte van de plannen. Ze vindt amnestie wel een goed idee. “Ik denk dat Suriname het nodig heeft dat er rust komt rond deze kwestie.” Ze beseft dat het pijnlijk is voor de nabestaanden, maar na 30 jaar is de waarheidsvinding nog nauwelijks op gang gekomen. Van Dijk is voorstander van een waarheidscommissie, maar die keuze is niet gemaakt. “We vonden dat er gestraft moest worden.” Het proces loopt volgens haar uit op een mislukking, omdat er geen bewijzen zijn voor moord.
Van Dijk-Silos denkt dat Bouterse oprecht spijt heeft. Dat heeft ze uit zijn eigen mond gehoord. “Maar hij wilde eerst met de nabestaanden praten.” Er is contact geweest, maar de nabestaanden hebben het verzoek voor een gesprek afgwezen. Het is nu tijd voor vergiffenis”, vindt Van Dijk, “dan kan Suriname verder gaan in vrede en harmonie.”
Volstrekt weerloze gevangenen afgeslacht
Dit is een onbegrijpelijke en verwerpelijke opvatting voor een jurist. Hoe bestaat het dat een jurist geen onderscheid wil maken tussen de Binnenlandse Oorlog en de Decembermoorden, afgezien van het feit dat de Binnenlandse Oorlog wellicht verzet te noemen is tegen het wettelijk gezag? Van Dijk-Silos wil zich kennelijk niet bewust maken dat op 8 december –in tegenstelling tot de gebeurtenissen tijdens de Binnenlandse Oorlog– mensen die reeds gevangen genomen en volstrekt weerloos waren, lafhartig zijn gemarteld en afgeslacht zonder enige vorm van proces. Dat is het verschil.
Van Dijk-Silos laadt hiermee de verdenking op zich alsnog minister van Justitie te willen worden onder Bouterse, waarvoor ze eerder al genomineerd was. Indien zo dan is haar timing juist, want bij de in de lucht hangende reshuffeling van het kabinet staat Justitie-minister Misiedjan ook op de tocht. Gelet op haar gesprekken met Bouterse, de door haar aangehaalde spijtbetuiging van Bouterse en haar uitspraak dat we in Suriname moeten kunnen verder gaan in vrede en harmonie, dat alles duidt daar op.
kruisigt hem!De hamvraag is waarom Bouterse, de NDP, Van Dijk-Silos en aanhangende kliek het vonnis van de Krijgsraad niet willen afwachten? De vraag stellen is hem beantwoorden: omdat ze weten dat Bouterse schuldig is en veroordeeld wordt. Hoe dan ook, de initiatiefwet aannemen is een wederrechtelijke daad. Van Dijk-Silos kan dan wel zeggen dat de Assemblée bepaalt, maar de NDP-poppetjes zijn als was in de handen van Bouterse en helemaal níets meer als ze hem verzliezen. Nogmaals, als het waar is wat Bouterse niet schuldig is, waarom is hij dan niet voor de Krijgsraad verschenen, waarom roept hij zijn NDP-makkers dan niet op om het wild geraas te staken in afwachting van de uitspraak van de Krijgsraad, hij heeft toch immers niets te vrezen? Dat Bouterse ook nu weer zwijgt, werkt mee aan zijn veroordeling.
Er valt niets te verzoenen, er valt alleen maar te veroordelen
door Edgar Mampier on the 20 Mar 2012
Nu de guillotine wordt opgesteld maakt de NDP haast met amnestie, of eigenlijk moet ik zeggen Bouterse maakt haast, want het is niet aannemelijk dat de indiening van een wetsvoorstel tot wijziging van de amnestiewet 1992 níet op zijn aandringen versneld plaatsvindt. Want zoals de parlementariërs Asabina en Monorath al hebben laten blijken, zijn zij verrast door een spoeduitnodiging om in huishoudelijk verband deze wet te behandelen, waar zij als coalitie-leden niet eens op de hoogte waren van de voorbereiding van deze initiatiefwet. Bovendien voegde Monorath er aan toe dat de wijziging van de amnestiewet 1992 niet voorkomt op de lijst van 200 wetten die moeten worden behandeld. Volgens hem zijn er andere prioriteiten, zoals milieu-, toerisme- en onderwijswetten. Waar is de Bouterse gebleven van “Het Accoord van Leonsberg” van 10 augustus 1987, waar hij de hem aangeboden amnestie afwees door te zeggen: “Ik wil nog wel eens zien wie Bouterse iets kan maken”, of woorden van gelijke strekking?
Nu het 8-december-proces zijn voltooiïng nadert, wordt Bouterse de grond te heet onder de voeten, de recent voor de Krijgsraad gedane uitspraken van mede-gezworene Ruben Rozendaal zullen daar zeker niet vreemd aan zijn, Bouterse beschikt kennelijk over minder “zakken zout” dan zijn raadsman Kanhai. Vandaar dat de amnestiewet van 1992 zodanig moet worden opgerekt, dat alle tussen 1980 en 1992 gepleegde misdrijven daaronder komen te vallen, eerst en vooral natuurlijk om Bouterse’s hachje te redden, mocht hij schuldig worden bevonden door de Krijgsraad.
Een memorie van toelichting ontbreekt hieraan uiteraard niet, maar die geeft alleen maar een vaag en paars-gekleurd verhaal, zoals onder andere: “Ondanks het verstrijken van de tijd (van 1975 tot 1993, EM) zien we nog te vaak dat politici en bestuurders hun ervaringen en perspectief van die tijd introduceren in de discussie over actuele nationale vraagstukken van cruciaal belang, met een negatief effect op die discussie en op de aanpak van belangrijke nieuwe vraagstukken. We maken mee dat er zo veel tijd verloren gaat aan discussies over de periode en haar gevolgen, zowel in positieve als negatieve zin.” Met andere, duidelijker woorden: Bouterse staat nog steeds in de weg.
Volgens de memorie van toelichting heeft ons land dringend behoefte aan acceleratie van haar ontwikkeling en de gezamenlijke aanpak van een aantal nieuwe, maar zeer ernstige vraagstukken over onze toekomst en zelfs onze overleving. De uitdagingen en bedreigingen waar ons land in deze eeuw voor staat, zullen we niet het hoofd kunnen bieden indien we niet in staat zijn in eenheid slagvaardig te handelen ter bescherming van de huidige en komende generaties Surinamers. Het inzicht groeit dat ons land zich slechts door grote solidariteit de komende jaren in de strijd tegen vele problemen die de wereld ons voorhoudt zal kunnen handhaven. Conclusie volgens de memorie van toelichting is het oude, gepasseerde station van verzoening, dat nu dan één, twee, drie in godsnaam door amnestie moet worden bereikt.
De memorie van toelichting verklaart tot slot het belang van de amnestie alsvolgt: “ Vrede is niet slechts het ontbreken van actieve gevechtshandelingen. Ook het ‘low intensity conflict’ dat ons land sinds de jaren 80 teistert staat ontwikkeling in de weg. Daarom is het dus in het kader van de vrede, nationale eenheid en ontwikkeling van de Republiek Suriname noodzakelijk dat de Amnestiewet niet langer slechts selectief een deel van de jaren tachtig bestrijkt.”
Kennelijk heeft de schrijver van deze toelichting niet door dat Bouterse ook nog eens aansprakelijk moet worden gesteld voor dit ‘low intensity conflict’ dat ons land sinds 1980 teistert en dat naar diens eigen zeggen “ontwikkeling in de weg staat”. Er valt niets te verzoenen, er valt alleen maar te veroordelen, eerst daarna is normalisatie van onze maatschappij mogelijk. Amnestie staat normalisatie in de weg.
Nu de guillotine wordt opgesteld maakt de NDP haast met amnestie, of eigenlijk moet ik zeggen Bouterse maakt haast, want het is niet aannemelijk dat de indiening van een wetsvoorstel tot wijziging van de amnestiewet 1992 níet op zijn aandringen versneld plaatsvindt. Want zoals de parlementariërs Asabina en Monorath al hebben laten blijken, zijn zij verrast door een spoeduitnodiging om in huishoudelijk verband deze wet te behandelen, waar zij als coalitie-leden niet eens op de hoogte waren van de voorbereiding van deze initiatiefwet. Bovendien voegde Monorath er aan toe dat de wijziging van de amnestiewet 1992 niet voorkomt op de lijst van 200 wetten die moeten worden behandeld. Volgens hem zijn er andere prioriteiten, zoals milieu-, toerisme- en onderwijswetten. Waar is de Bouterse gebleven van “Het Accoord van Leonsberg” van 10 augustus 1987, waar hij de hem aangeboden amnestie afwees door te zeggen: “Ik wil nog wel eens zien wie Bouterse iets kan maken”, of woorden van gelijke strekking?Nu het 8-december-proces zijn voltooiïng nadert, wordt Bouterse de grond te heet onder de voeten, de recent voor de Krijgsraad gedane uitspraken van mede-gezworene Ruben Rozendaal zullen daar zeker niet vreemd aan zijn, Bouterse beschikt kennelijk over minder “zakken zout” dan zijn raadsman Kanhai. Vandaar dat de amnestiewet van 1992 zodanig moet worden opgerekt, dat alle tussen 1980 en 1992 gepleegde misdrijven daaronder komen te vallen, eerst en vooral natuurlijk om Bouterse’s hachje te redden, mocht hij schuldig worden bevonden door de Krijgsraad.Een memorie van toelichting ontbreekt hieraan uiteraard niet, maar die geeft alleen maar een vaag en paars-gekleurd verhaal, zoals onder andere: “Ondanks het verstrijken van de tijd (van 1975 tot 1993, EM) zien we nog te vaak dat politici en bestuurders hun ervaringen en perspectief van die tijd introduceren in de discussie over actuele nationale vraagstukken van cruciaal belang, met een negatief effect op die discussie en op de aanpak van belangrijke nieuwe vraagstukken. We maken mee dat er zo veel tijd verloren gaat aan discussies over de periode en haar gevolgen, zowel in positieve als negatieve zin.” Met andere, duidelijker woorden: Bouterse staat nog steeds in de weg.Volgens de memorie van toelichting heeft ons land dringend behoefte aan acceleratie van haar ontwikkeling en de gezamenlijke aanpak van een aantal nieuwe, maar zeer ernstige vraagstukken over onze toekomst en zelfs onze overleving. De uitdagingen en bedreigingen waar ons land in deze eeuw voor staat, zullen we niet het hoofd kunnen bieden indien we niet in staat zijn in eenheid slagvaardig te handelen ter bescherming van de huidige en komende generaties Surinamers. Het inzicht groeit dat ons land zich slechts door grote solidariteit de komende jaren in de strijd tegen vele problemen die de wereld ons voorhoudt zal kunnen handhaven. Conclusie volgens de memorie van toelichting is het oude, gepasseerde station van verzoening, dat nu dan één, twee, drie in godsnaam door amnestie moet worden bereikt.De memorie van toelichting verklaart tot slot het belang van de amnestie alsvolgt: “ Vrede is niet slechts het ontbreken van actieve gevechtshandelingen. Ook het ‘low intensity conflict’ dat ons land sinds de jaren 80 teistert staat ontwikkeling in de weg. Daarom is het dus in het kader van de vrede, nationale eenheid en ontwikkeling van de Republiek Suriname noodzakelijk dat de Amnestiewet niet langer slechts selectief een deel van de jaren tachtig bestrijkt.”Kennelijk heeft de schrijver van deze toelichting niet door dat Bouterse ook nog eens aansprakelijk moet worden gesteld voor dit ‘low intensity conflict’ dat ons land sinds 1980 teistert en dat naar diens eigen zeggen “ontwikkeling in de weg staat”. Er valt niets te verzoenen, er valt alleen maar te veroordelen, eerst daarna is normalisatie van onze maatschappij mogelijk. Amnestie staat normalisatie in de weg.Dompig medeplichtig aan vernietiging Brownsberg
Suriname Stemt Door Stanley Li A Pau on the 20 Mar 2012
In binnen- en buitenland is geschokt gereageerd op de onthullingen van het World Wild Life Fund (WWF) Guiana’sover de grootschalige aantasting van het Natuurpark Brownsberg, 12.200 hectare groot, door kleinschalige goudzoekers, zelfs Gerald Dompig heeft ‘geschokt’ gereageerd, terwijl hij toch beter zou moeten weten. Tijdens een vliegreis boven het gebied heeft het WWF meer dan vijftig locaties geregistreerd waar illegale mijnactiviteiten plaatsvinden. Alle paradepaardjes van het WWF worden vernietigd, de Irenevallen, de Witikreek, Wakibasu, de Leovallen en noem maar op. Naar schatting van Dompig (!) zijn vijftienhonderd tot tweeduizend illegale porknokkers werkzaam in het gebied.
De eerst verantwoordelijke is uiteraard de Stichting Natuurbehoud Suriname (Stinasu), die het beheer heeft over het park. Gebleken is reeds dat die in ieder geval medeplichtig is door porknokkers tegen betaling toestemming te geven er goud te winnen. Maar daarbij stopt het niet, want toezichthouder op Stinasu is het Ministerie van Grond- en Bosbeheer, waar minister Martosatiman verklaarde van zijn –toch al wankele– stoel te zijn gevallen toen hij het hoorde. Hem was wel eens verteld van een handjevol illegale goudzoekers, maar hij had nooit gedacht dat het in deze grootte-orde zou liggen.
Maar ‘last but defintely not least’ wil ik met de beschuldigende vinger wijzen naar de Commissie Ordening Goudsector onder leiding van Gerald Dompig, die nu al bijna twee jaar bezig is om de sector te ordenen, waartoe zij uiteraard eerst een inventarisatie heeft gemaakt om alles goed in kaart te brengen. Het is dus niet mogelijk dat Dompig nu zegt geschokt te zijn door de bevindingen van het WWF, waar hij als geen ander een totaal-overzicht heeft, en het is onmogelijk dat hij voorbij is gegaan aan Brownsberg. Dat blijkt ook uit het feit dat hij schat dat daar tot tweeduizend illegalen aan het werk zijn. Maar hij weet van niets? A no kán, toch! Alhoewel men liever spreekt van jokken, aarzel ik niet om te zeggen dat Dompig liegt.
Nu zal dat niet de eerste keer zijn dat Dompig liegt, want wie herinnert zich niet het mega-Skalian-schandaal, dat super ponton dat op het Brokopondomeer naar goud zocht en waarschijnlijk nog steeds zoekt? Reeds een aantal keren heeft Dompig beweerd dat het ponton verwijderd was, maar steeds opnieuw bleek dat niet juist. Waar de illegaliteit van de Skalian vaststaat, is het onduidelijk en onbegrijpelijk dat het gevaarte niet ter plekke van overheidswege is gedemonteerd, want het is te groot om ergens een uitgang te vinden. Ook dat wordt door Dompig toegestaan. Het is duidelijk dat Dompig op Brownsberg en elders de (goud)belangen van hoog- geplaatste functionarissen afdekt voor de goegemeente. Dat kan en mag echter niet lang meer voortduren, anders is Dompig zijn leven niet meer veilig, CTU of geen CTU, de terecht in hem teleurgestelde porknokkers zullen korte metten met hem maken!
Irenevallen
Witikreek
De eerst verantwoordelijke is uiteraard de Stichting Natuurbehoud Suriname (Stinasu), die het beheer heeft over het park. Gebleken is reeds dat die in ieder geval medeplichtig is door porknokkers tegen betaling toestemming te geven er goud te winnen. Maar daarbij stopt het niet, want toezichthouder op Stinasu is het Ministerie van Grond- en Bosbeheer, waar minister Martosatiman verklaarde van zijn –toch al wankele– stoel te zijn gevallen toen hij het hoorde. Hem was wel eens verteld van een handjevol illegale goudzoekers, maar hij had nooit gedacht dat het in deze grootte-orde zou liggen.
Nu zal dat niet de eerste keer zijn dat Dompig liegt, want wie herinnert zich niet het mega-Skalian-schandaal, dat super ponton dat op het Brokopondomeer naar goud zocht en waarschijnlijk nog steeds zoekt? Reeds een aantal keren heeft Dompig beweerd dat het ponton verwijderd was, maar steeds opnieuw bleek dat niet juist. Waar de illegaliteit van de Skalian vaststaat, is het onduidelijk en onbegrijpelijk dat het gevaarte niet ter plekke van overheidswege is gedemonteerd, want het is te groot om ergens een uitgang te vinden. Ook dat wordt door Dompig toegestaan. Het is duidelijk dat Dompig op Brownsberg en elders de (goud)belangen van hoog- geplaatste functionarissen afdekt voor de goegemeente. Dat kan en mag echter niet lang meer voortduren, anders is Dompig zijn leven niet meer veilig, CTU of geen CTU, de terecht in hem teleurgestelde porknokkers zullen korte metten met hem maken!
Irenevallen
Mittwoch, 14. März 2012
Scholierenuitwisseling Domburg-Botopasie 2011
Dienstag, 13. März 2012
Hunter Bay Minerals Announces Further Channel Sample Results from the Sela Creek Project
March 9, 2012, Friday, 21:12 GMT | 17:12 EST | 02:42 IST | 05:12 SGT
Contributed by Marketwire
Hunter Bay Minerals plc ("Hunter Bay") (TSX VENTURE:HBY)(OTCQX:HTBNF) is pleased to announce that it has received further channel sample results from the Jons Pit and Cambior prospects at Sela Creek (Figure 1), including 10 meters at 2.51 g/t gold (CH038) at Jons Pit and 2 meters at 26.58 g/t gold (including 1 meter at 51.37 g/t gold) at Cambior Pit (Figures 2 and 3).
To view figures 1-3, please visit the following link: http://media3.marketwire.com/docs/hby309i.pdf.
Results from CH038 (10 m at 2.51 g/t gold) at Jons pit are especially significant. Artisanal miners have recently re-worked the area and exposed a greater width of the mineralized zone, which was previously only partially exposed due to being covered by tailings and overburden. There remain a number of areas along strike from known mineralization within the Jons Pit prospect which are covered by tailings where Hunter Bay cannot currently sample, and these zones represent excellent exploration targets.
The Jons Pit prospect comprises a number of artisanal pits which have been excavated along a northwest trending shear zone with a strike length of at least 1.5 kilometers (Figure 2). The mineralized section of the shear zone is up to 16 meters wide and gold mineralization is associated with limonite-silica altered schist with disseminated voids after pyrite and a narrow white-clay selvedge after K-feldspar. The latest channel sample results from the Jons Pit prospect include:
-- 6.0 meters at 1.07 g/t gold (from 0.0 to 6.0 meters, CH037),
-- 10.0 meters at 2.51 g/t gold (from 0.0 to 10.0 meters, CH038), including
-- 1.0 meter at 5.82 g/t gold (5.0 to 6.0 meters)
-- 4.0 meters at 3.14 g/t gold (from 0.0 to 4.0 meters, CH039), including
-- 1.0 meter at 6.50 g/t gold (0.0 to 1.0 meters)
-- 3.0 meters at 1.17 g/t gold (from 6.0 to 9.0 meters, CH039),
-- 4.0 meters at 3.25 g/t gold (from 0.0 to 4.0 meters, CH043), including
-- 1.0 meter at 6.11 g/t gold (1.0 to 2.0 meters)
Artisanal miners at the Cambior Pit have exploited a sheeted quartz vein zone that is up to 10 meters wide and has a strike length of over 700 meters (Figure 3). Veins generally dip sub-vertically and are hosted at the inferred contact between a granitoid and schist. The latest channel sample results from the Cambior Pit include:
-- 1.0 meter at 6.05 g/t gold (from 0.0 to 1.0 meters, CH040)
-- 2.0 meters at 26.58 g/t gold (from 4.0 to 6.0 meters, CH040), including
-- 1.0 meter at 51.37 g/t gold (4.0 to 5.0 meters)
Results from the sampling program to date have delineated drill targets at Jons Pit, Cambior and Puma prospects, which occur in a 7 kilometer long northwest mineralized trend. Channel sampling at these prospects is now complete and Hunter Bay's exploration program will focus on the 5000 meter drill program due to commence in Q2 2012. In addition Hunter Bay continues to soil sample in areas of interest along strike from artisanal workings. Artisanal miners also continue to expose new areas and these areas will be sampled accordingly as they present.
Assay Procedure
Sample preparation and gold fire assay was carried out by The Assay Office (Suriname), Paramaribo, Suriname. The laboratory is not certified. The Assay Office includes routine Canadian Certified Reference Materials (CCRM), in-house standards and blank samples with each sample submission. Hunter Bay inserts its own routine QAQC samples, including gold certified reference material and blank material which are routinely checked. Hunter Bay ensures that chain-of-custody is maintained at all times from point of collection to delivery to the assay laboratory.
Qualified Person
Andrew Tunningley, MAusIMM (CP), a director of Hunter Bay, is a Qualified Person as defined in National Instrument 43-101 - Standards of Disclosure for Mineral Projects is responsible for the work program on the Sela Creek Project. Mr Tunningley has supervised and approved all technical information contained in this news release.
About Hunter Bay
Hunter Bay is engaged in the acquisition, exploration and development of mineral resource properties located in Canada and South America. Hunter Bay currently owns a one-hundred percent (100%) interest in the Great Bear Lake Properties located in the eastern side of Great Bear Lake NWT, has an option to acquire up to an eighty percent (80%) interest in the Sela Creek Project located in Suriname and has an option to acquire a forty five percent (45%) interest in the net profits of the Fortuna Project located in the Nambija Gold District, Ecuador.
Forward-Looking Statements
Information set forth in this news release contains forward-looking statements that are based on assumptions as of the date of this news release. These statements reflect management's current estimates, beliefs, intentions and expectations. They are not guarantees of future performance. Hunter Bay cautions that all forward looking statements are inherently uncertain and that actual performance may be affected by a number of material factors, many of which are beyond Hunter Bay's control. Such factors include, among other things: risks and uncertainties relating to Hunter Bay's ability to commence its planned drill program at the Sela Creek Project, Hunter Bay's limited operating history; the need to comply with environmental and governmental regulations; and potential defects in title to Hunter Bay's properties. Accordingly, actual and future events, conditions and results may differ materially from the estimates, beliefs, intentions and expectations expressed or implied in the forward looking information. Except as required under applicable securities legislation, Hunter Bay undertakes no obligation to publicly update or revise forward-looking information.
Neither TSX Venture Exchange nor its Regulation Services Provider (as that term is defined in the policies of the TSX Venture Exchange) accepts responsibility for the adequacy or accuracy of this release.
Contacts: Hunter Bay Minerals plc Christopher Wilson CEO and President (+44) 207-127-9125
SOURCE: Hunter Bay Minerals Plc
Samstag, 10. März 2012
Rozendaal roept Bouterse op om waarheid te vertellen
Starnieuws
Ruben Rozendaal, verdachte in het 8 december strafproces, roept Desi Bouterse en de overige acht nog in leven zijnde coupplegers op om de waarheid te vertellen. Hij legde bezwarende verklaringen af tegen diverse verdachten. Rozendaal betuigde spijt aan familie Kamperveen voor het ophalen van André Kamperveen, die Fort Zeelandia niet meer levend verliet.
Rozendaal heeft ook vakbondsleider Fred Derby opgehaald en zegt hem rechtstreeks gebracht te hebben naar de toenmalige bevelhebber Bouterse. Volgens hem zaten Errol Alibux, Badresein Sital, Ivan Graanoogst, Roy Horb en enkele anderen ook in de kamer. Hij is vrijdag op de zitting van de krijgsraad teruggekomen op de op 8 mei vorig jaar afgelegde verklaring over Bouterse. Hij zei nu dat Bouterse wel in het fort aanwezig was. Eerder zei hij: "Ik heb tijdens het hele proces Bouterse niet gezien". Rozendaal legde uit dat hij zich op 8 mei niet goed voelde omdat hij kort tevoren een nierdialyse had ondergaan. De verdachte zei dat hij niet wist dat de mensen vermoord zouden worden. Hij is ook niet op de hoogte van een draaiboek.
Onthullingen
De verdachte zei niet te geloven dat Horb, toen de tweede man in het leger, zelfmoord heeft gepleegd. Ook Guno Mahadewsingh, lid van groep van 16, zou niet verdronken zijn in Brazilië toen hij met Bouterse daar was. Hij is vermoord. Wilfred Hawker, eveneens een van de coupplegers, zou in een hinderlaag beschoten zijn door Bouterse en Ramon Abrahams. Roy Tolud, lid van groep van 16, die als vermist te boek staat, is volgens zijn informatie ook dood.
Verschillende mensen, onder wie ook Bouterse hebben geprobeerd hem te weerhouden om verklaringen af te leggen of naar de zitting te gaan. Bouterse zou hem gevraagd hebben om een drugsvliegtuig te kapen, waarbij hij rugdekking zou krijgen van Melvin Linscheer. Ingrid Waldring, die goed bevriend was met Rozendaal, zou in bijzijn van getuigen Bouterse een moordenaar hebben genoemd. Zij heeft Bouterse thuis bij Rozendaal leren kennen en ze zijn uiteindelijk getrouwd.
Een hebi
Rozendaal zegt dat Bouterse hem beloofd had dat hij zou meewerken om de waarheid over 8 december 1982 te vertellen. Dit is echter niet gebeurd. Daarom heeft Rozendaal besloten wat hij weet te openbaren. Om dezelfde reden was hij vorig jaar op 8 december naar de herdenkingsdienst van de nabestaanden geweest. Hij merkte op dat er een 'hebi' rust op Suriname, daarom is het belangrijk dat zijn voormalige makkers hun verstand gebruiken en de waarheid vertellen.
"Ik ben geen moordenaar. Ik wil niet dat mijn kinderen en kleinkinderen hieronder gebukt gaan. Ik ben ziek en ben 55. Ik wil dat de waarheid wordt verteld", aldus Rozendaal. Nadat hij Kamperveen en Derby op 7 december 1982 had opgehaald, kreeg hij de opdracht om het gebouw van 'de Moederbond' in brand te schieten en hij moest ook naar Radika gaan, die in brand stond. Deze opdrachten voerde hij uit samen met Roy Esajas en Iwan Dijksteel. "Toen ik om half zes terugkwam naar het Fort, zocht ik naar Paul Bhagwandas. Iemand zei: ga boven kijken. En daar zag ik diverse lijken liggen". Het verhoor van Rozendaal duurde twee uur en twintig minuten.
Rozendaal heeft ook vakbondsleider Fred Derby opgehaald en zegt hem rechtstreeks gebracht te hebben naar de toenmalige bevelhebber Bouterse. Volgens hem zaten Errol Alibux, Badresein Sital, Ivan Graanoogst, Roy Horb en enkele anderen ook in de kamer. Hij is vrijdag op de zitting van de krijgsraad teruggekomen op de op 8 mei vorig jaar afgelegde verklaring over Bouterse. Hij zei nu dat Bouterse wel in het fort aanwezig was. Eerder zei hij: "Ik heb tijdens het hele proces Bouterse niet gezien". Rozendaal legde uit dat hij zich op 8 mei niet goed voelde omdat hij kort tevoren een nierdialyse had ondergaan. De verdachte zei dat hij niet wist dat de mensen vermoord zouden worden. Hij is ook niet op de hoogte van een draaiboek.
Onthullingen
De verdachte zei niet te geloven dat Horb, toen de tweede man in het leger, zelfmoord heeft gepleegd. Ook Guno Mahadewsingh, lid van groep van 16, zou niet verdronken zijn in Brazilië toen hij met Bouterse daar was. Hij is vermoord. Wilfred Hawker, eveneens een van de coupplegers, zou in een hinderlaag beschoten zijn door Bouterse en Ramon Abrahams. Roy Tolud, lid van groep van 16, die als vermist te boek staat, is volgens zijn informatie ook dood.
Verschillende mensen, onder wie ook Bouterse hebben geprobeerd hem te weerhouden om verklaringen af te leggen of naar de zitting te gaan. Bouterse zou hem gevraagd hebben om een drugsvliegtuig te kapen, waarbij hij rugdekking zou krijgen van Melvin Linscheer. Ingrid Waldring, die goed bevriend was met Rozendaal, zou in bijzijn van getuigen Bouterse een moordenaar hebben genoemd. Zij heeft Bouterse thuis bij Rozendaal leren kennen en ze zijn uiteindelijk getrouwd.
Een hebi
Rozendaal zegt dat Bouterse hem beloofd had dat hij zou meewerken om de waarheid over 8 december 1982 te vertellen. Dit is echter niet gebeurd. Daarom heeft Rozendaal besloten wat hij weet te openbaren. Om dezelfde reden was hij vorig jaar op 8 december naar de herdenkingsdienst van de nabestaanden geweest. Hij merkte op dat er een 'hebi' rust op Suriname, daarom is het belangrijk dat zijn voormalige makkers hun verstand gebruiken en de waarheid vertellen.
"Ik ben geen moordenaar. Ik wil niet dat mijn kinderen en kleinkinderen hieronder gebukt gaan. Ik ben ziek en ben 55. Ik wil dat de waarheid wordt verteld", aldus Rozendaal. Nadat hij Kamperveen en Derby op 7 december 1982 had opgehaald, kreeg hij de opdracht om het gebouw van 'de Moederbond' in brand te schieten en hij moest ook naar Radika gaan, die in brand stond. Deze opdrachten voerde hij uit samen met Roy Esajas en Iwan Dijksteel. "Toen ik om half zes terugkwam naar het Fort, zocht ik naar Paul Bhagwandas. Iemand zei: ga boven kijken. En daar zag ik diverse lijken liggen". Het verhoor van Rozendaal duurde twee uur en twintig minuten.
Abonnieren
Posts (Atom)
